Urodzona w 1980 r. w Kijowie. Mieszka i pracuje w Kijowie i Berlinie. Belorusets uzyskała dyplom magistra literatury na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Lingwistycznym oraz dyplom w dziedzinie fotografii dokumentalnej w Szkole Fotografii Viktora Marushchenki. Ukończyła także seminarium doktoranckie na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jest artystką i aktywistką posługującą się fotografią i wideo, tworząc prace na pograniczu sztuki, literatury, dziennikarstwa i aktywizmu społecznego. Często buduje długofalowe projekty poświęcone takim zagadnieniom, jak m.in. życie codzienne mieszkańców popadających w ruinę, ukraińskich bloków komunalnych (Ulica Gogola 32), czy też współczesnym formom pracy w czasie konfliktu zbrojnego w Donbasie (Zwycięstwa pokonanych). W 2008 r. powołała do życia magazyn „Prostory” poświęcony literaturze, sztuce i polityce. Od 2009 r. jest członkinią kolektywu kuratorskiego Hudrada. Jej prace prezentowane były na wielu wystawach indywidualnych, m.in. Zwycięstwa pokonanych: Gasteig, Munich oraz w Narodowym Muzeum Tarasa Szewczenki, Kijów, (2016); Euromajdan – Przestrzenie okupowane: OKK, Berlin oraz Amnesty International Meeting, Münster, (2014); Ukraińcy: daadgalerie, Berlin, (2014); Niewidzialny Majdan: Muzeum Literatury, Tbilisi, (2014). Uczestniczyła także w licznych wystawach zbiorowych, m.in. w: PinchukArtCentre, Kijów; < rotor >, Graz; Pawilonie Ukraińskim na 56. Biennale w Wenecji; Institute of Contemporary Art, Philadelphiа; Bundeskunsthalle, Bonn; Akademii Sztuki, Tbilisi; Narodowym Muzeum Sztuki Ukrainy, Kijów; Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Królikarni, Warszawa. Uhonorowana wieloma nagrodami i stypendiami przyznanymi w Austrii, Niemczech i na Ukrainie.
Yevgenia Belorusets, Zwycięstwa pokonanych [GA], slideshow/wydruki, 2014-2016, fot. Kacper Gorysz
Yevgenia Belorusets, Zwycięstwa pokonanych [GL, GA], slideshow/wydruki, 2014-2016, fot. Wojciech Pacewicz
Ukraińska artystka podjęła w kompleksowy sposób temat nadal trwającego konfliktu zbrojnego we wschodnio ukraińskim regionie Donbasu, między wspomaganymi niejawnie przez Rosję separatystami a wojskami ukraińskimi po rewolucji na Majdanie. Jest to bodaj najmocniejsza na wystawie praca dotycząca tej aktualnie jedynej europejskiej wojny (w której zginęło już ponad 10 000 cywili). Artystka skupia się na doświadczeniach ludności cywilnej i życia codziennego w permanentnym strachu. Projekcja składa się w całości z następujących po sobie fotografii przedstawiających codzienne sytuacje mieszkańców Donbasu: robotników zakładów przemysłowych i kolei, przerywaną niepokojącym komentarzem – fragmentami rozmów telefonicznych, jakie artystka przeprowadziła ze swoimi bohaterami. Formalnie przypomina to nieco eksperymentalne filmy Chrisa Markera, jak katastroficzne, projektujące trzecią wojnę światową La Jettee oraz jego unikalną metodę połączenia dokumentu i filozoficznej metafory. Lęk, strach, niechęć do mówienia o „sytuacji”, aby całkowicie się nie poddać, w połączeniu z fotografiami brutalnej, ciężkiej egzystencji składają się na niełatwy w odbiorze obraz poza sensacyjnymi nagłówkami gazet donoszących o konflikcie. O tym, co naprawdę dzieje się w Donbasie, trudno jest mówić, ale czy to znaczy, że wolno milczeć? Belorusets wybiera postawę człowieczeństwa: współuczestnictwa i współodczuwania. Spędziła sporo czasu w Donbasie, próbując poznać swoich bohaterów i wczuć się w ich sytuację. Powstał pełen współczucia, poruszający, ale i nieoczywisty, wizualny zapis wojny w życiu zwykłych ludzi.
