Urodzona w 1992 r. w Puławach, Polska. Studiuje w Pracowni Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki, Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej prof. Grzegorza Kowalskiego, Pracowni Przestrzeni Malarskiej prof. Leona Tarasewicza i dr. Pawła Susida oraz w Pracowni Narracji Fotograficznej dr. hab Prota Jarnuszkiewicza na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się sztuką performance, malarstwem, wideo i obiektem. W swojej twórczości zajmuje się kwestiami niemożliwymi do wyrażenia słowami oraz tożsamością i wizerunkiem człowieka, a także jego uwikłaniem w sferę społeczno-polityczną. Bardzo ważnym aspektem jej prac jest działanie z widzem. Uczestniczka wielu wystaw w Polsce i za granicą, m.in. w: Trafostacji Sztuki, Szczecin; BWA, Tarnów; Galerii A3, Moskwa; Gdańskiej Galerii Miejskiej; Galerii Studio, Warszawa; lokalu_30, Warszawa; Salonie Akademii, Warszawa; Otwock Studio; Galerii Raczej, Poznań; Galerii Monopol, Warszawa; Muzeum Historii Woli, Warszawa; Fondazione Pastificio Cerere; Rzym; Biennale WRO Test Exposure, Wrocław.
Barbara Gryka, Nie we wszystkich państwach istnieje miłość [GL], mural, 2016/2017, fot. Wojciech Pacewicz
Polska artystka w swojej pracy usunęła jedne granice i zastąpiła je innymi, aby pokazać, jak politycznie motywowana nienawiść, w tym wypadku homofobia i prześladowanie osób homoseksualnych, nie ma granic jednego kraju, ale jest zjawiskiem powszechnym, międzynarodowym. Zestawiła ze sobą kształty państw i powiatów, gdzie dochodzi do złamania praw lub napaści na osoby LGBT: Fort Colins (USA), gdzie skatowano nastolatka na tle homoseksualnym, a także Kraków, Rosję i Brazylię. Na mapie znalazł się też Lublin, gdzie mieści się ośrodek „leczenia” orientacji seksualnej. Morderstwa na tym tle nadal zdarzają się w rzekomo najbardziej progresywnych miejscach na świecie. Gryka stworzyła z homofobicznych miejsc jedno „superpaństwo wstydu”, nadając im wielobarwne kolory, niczym w tęczowej fladze społeczności LGBT.
