ur. 1974 w Warszawie
W 1999 roku ukończyła Warszawską Akademię Sztuk Pięknych. Autorka fotografii, obiektów i filmów. Często tworzy w duecie z Janem Smagą – para zajmuje się fotograficznymi projektami poświęconymi architekturze. Indywidualne prace Grzeszykowska prezentuje od 2015 roku.
Zajmuje się problematyką tożsamości jednostki, autokreacji oraz defragmentacji ciała i pamięci. W swojej twórczości nawiązuje do prac innych artystów, m.in. Cindy Sherman, inspiracje czerpie też z automitologii i dziecięcych traum. Grzeszykowska chętnie manipuluje medium filmowym i fotograficznym, tworząc fikcyjne postaci bądź usuwając siebie z prywatnych zdjęć. Przeciwieństwem takiej strategii jest eksponowanie własnego ciała w różnych wariantach. Istotnym motywem w pracach Grzeszykowskiej jest nieobecność, znikanie i konfrontacja z niebytem.
Aneta Grzeszykowska, Selfie #17 / Selfie #14 / Selfie #11 / Selfie #1 /Selfie #7, 2014, fotografie
Cykl Selfie to rzeźbiarsko-fotograficzna hybryda, zbiór fragmentów ciała artystki uformowanych ze świńskiej skóry, a następnie sfotografowanych. Artystka rozsadza tytułową kategorię selfie, ukazując ją w nieoczywistej i makabrycznej wersji. Grzeszykowska przeformułowuje swój wizerunek, bez skrupułów dokonuje na nim drastycznych zabiegów. Wyabstrahowane części ciała sfotografowane zostały w zbliżeniach niepozostawiających możliwości zdystansowania. Magda Dorobińska pisała o fotografiach: „Palce wyglądają jak wijące [się] robaki przyłapane w chwili agonii, przyszpilone, rozczłonkowane. […] Aneta Grzeszykowska po raz kolejny bawi się naszymi wizualnymi przyzwyczajaniami, wzrokowym sformatowaniem utrwalonym przez filmy, fotografie czy seriale kryminalne”.
