ur. 1970 w Olsztynie
W 1995 roku ukończyła Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie od 1996 roku jest asystentką w Zakładzie Rysunku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką, fotografią, sztuką instalacji oraz działaniami typu performance.
Twórczość Jabłońskiej określana jest mianem postfeministycznej – artystka odnosi się do statusu i roli kobiet w tradycyjnym społeczeństwie. Jej działania mają humorystyczny i ironiczny charakter, z drugiej zaś strony są pełne ciepła i inteligentnej gry z widzem. Jabłońska demaskuje stereotypy związane z postrzeganiem kobiecości, zwracając uwagę na „banalne” czynności zwyczajowo przypisywane kobietom, takie jak gotowanie, prace domowe czy wychowywanie dzieci. Artystka wprowadza do swojej twórczości elementy autobiograficzne, inspiruje się również kulturą masową. Wiele jej akcji ma charakter społecznego aktywizmu i polega na pomaganiu potrzebującym.
Elżbieta Jabłońska, Canis lupus, 2017, wideo, 15’00
Film jest jednokadrowym ruchomym obrazem, w którym, w szarozielonym gąszczu, pojawiają się dwa, czasem trzy wilki. Zwierzęta obserwują, wyczekują, nudzą się, po czym odchodzą, znikają z kadru, by po chwili wrócić. To stan pewnego zawieszenia, potencjalności, ewentualności tego, co może się zdarzyć w wyniku nieustającego krążenia. Obraz wydaje się intrygujący i symboliczny zwłaszcza w kontekście dalekowschodniej koncepcji ścieżek naszych myśli i pracy nad nimi. Nasz umysł jest jak pies na smyczy, trzymany krótko daje się okiełznać, lecz gdy wydłużymy smycz, pies-umysł zaczyna hasać w obszarach nieodgadnionych, tajemniczych, nieprzewidywalnych i często niebezpiecznych [opis pracy: Elżbieta Jabłońska].
