ur. 1973 w Łodzi
W 2003 roku ukończył Wydział Artystyczny Instytutu Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie obejmuje obecnie stanowisko adiunkta w Zakładzie Intermediów i Rysunku. Jest performerem, autorem instalacji, obiektów, fotografii, rysunków i scenografii teatralnych oraz muzykiem.
W swojej twórczości porusza problem pamięci, historii, czasu i przemijania. Kuśmirowski, nazywany przez krytyków geniuszem atrapy, fałszerzem rzeczywistości czy genialnym imitatorem, rekonstruuje kulturę materialną przeszłości (stare przedmioty, dokumenty, fotografie), prowadząc grę z percepcją widza – nigdy nie wiemy, co jest kopią, a co oryginałem. Charakterystyczne dla artysty jest podejmowanie wątków wanitatywnych, a także motywy: obsesyjnego kolekcjonowania, kunstkamery (gabinetu osobliwości) oraz podróży, także tych w czasie. Kuśmirowski przywołuje nostalgiczną atmosferę przeszłości, nie unikając przy tym humoru czy ironii.
Robert Kuśmirowski, Liberum Animum, 2017, instalacja
Instalacja Roberta Kuśmirowskiego to pokój fikcyjnej postaci – rzemieślnika, drobnego wytwórcy, ale także współczesnego szaleńca, zbieracza, kogoś chorobliwie kolekcjonującego przedmioty w skali wykraczającej poza granice normy. Łacińskie liberum animum oznacza wolny umysł i tak właśnie należy traktować ideę tego przedziwnego wnętrza. Jednocześnie są one przejawem syllogomanii: patologicznego zbieractwa, które wykroczyło poza niewinny sentymentalizm i stało się niebezpieczną obsesją. Stare zabawki, bibeloty, porzucone przed laty przedmioty tworzą przeładowaną klaustrofobiczną przestrzeń, którą zapełnia ów nieznający granic i kontroli umysł. Jeśli jednak przyjrzeć się dokładniej temu wnętrzu, widzimy, że składa się ono głównie z wykonanych z coraz większą precyzją wizerunków twarzy, są to fotografie okaleczonych żołnierzy, etniczne maski, głowy manekinów i lalek – zdeformowane reprezentacje ludzkiego odbicia, zniekształcone i straszne. Twarz niekompletna, lub hybrydyczna, została zwielokrotniona i ciasno wypełniła miejsce, którego niepokojąca forma sprawia, że jest ono przestrzenią zawieszoną pomiędzy ludzkim a już nieludzkim mikroświatem.
