Studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuki Pięknych w Warszawie, gdzie obroniła dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Reprezentowała Polskę na 47. Biennale w Wenecji, gdzie otrzymała wyróżnienie honorowe. Brała udział w Sao Paulo Biennale, Biennale o Sydney, Busan Biennale w Korei Płd., Barbican Art Center w Londynie, Museum Ludwig w Wiedniu i Brooklyn Museum w Nowym Jorku. Wyróżniona Paszportem „Polityki”, jest laureatką czwartej edycji Nagrody Filmowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i MSN w Warszawie i Szkoły Wajdy. Jej prace znajdują się w kolekcjach Postmasters w Nowym Jorku, Capsule w Szanghaju, Muzeum Narodowego, Galerii Zachęta i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Mieszka i pracuje w Berlinie i Warszawie.
Joram, 2018
Wideo, 11’35”
Katarzyna Kozyra jest jedną z czołowych przedstawicielek sztuki krytycznej, autorką filmów wideo, obiektów, rzeźb i instalacji. W swoich pracach podejmuje tematy uznawane za kulturowe tabu, jak choroba, śmierć, cielesność, seksualność. Realizowane przez Kozyrę projekty często mają złożony charakter i stanowią artystyczną odpowiedź na różne problemy współczesności. Jednym z takich projektów jest praca Szukając Jezusa, którego prezentowany na wystawie film Joram jest częścią. Jak czytamy na stronach artystki: „punktem wyjścia dla projektu była informacja o tzw. syndromie jerozolimskim – ostrym zaburzeniu urojeniowym, opisanym w medycynie dopiero w drugiej połowie XX wieku. Cierpiący nań chorzy, odwiedzający Ziemię Świętą, utożsamiają się z postaciami biblijnymi, najczęściej z Mesjaszem.” Film stanowi zarejestrowaną przez artystkę rozmowę z mężczyzną, który opowiada jej o swoich przeżyciach, doświadczeniach duchowych, stanach emocjonalnych i „bezpośrednich – twarzą w twarz” spotkaniach z Bogiem. Słowa mężczyzny mogą zadziwiać, śmieszyć czy przerażać, z pewnością jednak projekt zmusza do refleksji nad fenomenem tego „szaleństwa utraty własnej tożsamości” oraz miejscem i znaczeniem religii we współczesnym świecie silnie naznaczonym terrorem w imię boga.
