Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu w 1993 oraz Central Saint Martins College of Art & Design w Londynie w 1998 roku. Wykładał w Dartington College of Art w Wielkiej Brytanii i na Florida Atlantic University w USA. W ramach programu Erasmus prowadził wykłady między innymi w Konstfack w Sztokholmie i European School of Visual Arts w Poitiers. Jego prace były pokazywane między innymi w Narodowej Galerii Zachęta w Warszawie, CSW Zamek Ujazdowski, Galerii Kronika w Bytomiu, na Focus Łódź Biennale w Łodzi oraz podczas wielu wystaw m.in. w Pekinie, Tel Awiwie, Nowym Jorku, Stambule i Berlinie. Pracuje na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie od 2013 r. jest kierownikiem Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich. W latach 1994-2013 był redaktorem naczelnym „Zeszytów Artystycznych”, pisma artystyczno-naukowego wydawanego przez ASP, a potem UA w Poznaniu. Od 2001 do 2017 roku był redaktorem naczelnym „Czasu Kultury”. Od 2017 r. dyrektor galerii miejskiej Arsenał w Poznaniu. Jest członkiem międzynarodowego stowarzyszenia krytyków sztuki AICA. W 2014 roku otrzymał od Prezydenta RP Krzyż Wolności i Solidarności. W 2015 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Mieszka i pracuje w Poznaniu.
Proroctwo, 2019
Wideo, 13’15”
Marek Wasilewski zajmuje się przede wszystkim wideo. Jego prace stanowią często pewnego rodzaju grę z widzem, obraz, który zdaje się prezentować banalną rzeczywistość, stanowi pretekst do namysłu nad różnego rodzaju zależnościami i uwikłaniami. Wasilewski analizuje medium, którym się posługuje, bada jego zasady i schematy, gra z konwencjami i obnaża mechanizmy manipulacji, co dotyczy zarówno sfery samej sztuki, jak i na przykład zagadnień społecznych.
Proroctwo to film, którego zdjęcia powstały na terenie Chorwacji. Pierwsze ujęcie przedstawia akcję perfomatywną wykonaną przed pomnikiem antyfaszystowskiej partyzantki na półwyspie Pelješac. Po chwili akcja przenosi się do ruin w miejscowości Kupari nieopodal Dubrownika. Jest to miejsce zwane Zatoką Martwych Hoteli, kompleks turystyczno-wypoczynkowy zbudowany w czasach Jugosławii, zniszczony podczas wojny domowej w latach 90. ubiegłego stulecia. Obydwa miejsca są świadectwami spustoszeń wywołanych przez plagę nacjonalizmu. Niezależną, równoległą płaszczyzną dopełniającą znaczenie tej pracy jest ścieżka dźwiękowa. To found footage będący apokaliptycznym proroctwem nieszczęść, które wkrótce czekają ludzkość za sprawą nadchodzącej III wojny światowej.
