Urodzona w 1970 r. w Olsztynie, Polska. Mieszka w Kozielcu nad Wisłą. Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1996 r. pracuje w Zakładzie Rysunku UMK w Toruniu. Twórczość Jabłońskiej wpisywana jest często w obręb sztuki feministycznej czy postfeministycznej, choć artystka unika tak jednoznacznego przypisania. Tworzy głównie instalacje, fotografie, performance oraz działania czasowo-przestrzenne. Wykorzystując i przekształcając popkulturowe stereotypy i klisze kobiecości, prowadzi przepełnioną ironią grę z rolami społecznymi przypisanymi kobiecie, a jednocześnie – z mechanizmami instytucji sztuki. Poddaje też refleksji zaangażowanie społeczne artystów, bada relacje semantyczne oraz niepokoi widza nieadekwatnością formy i treści językowego zapisu. W jej dorobku znajdują się także działania długofalowe oparte na współpracy z instytucjami kultury i publicznością oraz projekty aktywizujące różne środowiska. Stworzony przez nią billboard Gry domowe zawisł w przestrzeni publicznej kilkunastu polskich miast w ramach działalności Galerii Zewnętrznej AMS. Twórczość Jabłońskiej prezentowana była w ramach wielu pokazów indywidualnych, m.in. w: Zachęcie, Warszawa; Galerii Kronika, Bytom; BWA, Zielona Góra; Galerii Arsenał, Białystok; a także wystaw zbiorowych, m.in. w: Muzeum Sztuki, Łódź; Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk; Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, Toruń; Instytucie Sztuki Wyspa, Gdańsk; Galerii Manhattan, Łódź, a także w Brooklyn Museum, Sculpture Center i The De Lamar Mansion Centennial Salon of Arts & Ideas, Nowy Jork; Forum Kunst & Architektur, Essen; n.b.k., Berlin.
Elżbieta Jabłońska, Punkty [GA], instalacja w przestrzeni, 2017, fot. Kacper Gorysz
Mapy są bardzo wdzięcznym obiektem artystycznym. Zarówno w mikro, jak i makroskali odsłaniają powiązania nie tylko geograficzne, ale także na głębszym, często zaskakującym poziomie, ukazując relacje między narodami i kulturami. Do tego, jak mapa może odsłonić głębsze znaczenia, odwołuje się praca Elżbiety Jabłońskiej.
W niniejszej pracy autorka zaznaczyła punkty na mapie świata oznaczone jako przejścia graniczne, które następnie przeniosła w formie przewierconych dziur na płaszczyznę ściany, którą podświetliła. Ten prosty gest tworzy całkowicie nową, abstrakcyjną konstelację z punktów granicznych, gdzie po wyeliminowaniu granic i linii ujawnia się rodzaj świetlnego „rysunku”, pisania światłem. Zbiorowisko świetlnych punktów przypomina gwiazdozbiór, ale przez ostry, agresywny gest przewiercenia ujawnia się mniej błogi, bardziej brutalny aspekt pracy, nawiązujący do strzałów, wojny i przemocy. W ten sposób artystka odwołuje się również do militaryzmu i przemocy, które wpisane są w każde stawianie granicy, którą potem trzeba egzekwować i bronić. Praca będzie miała dwie odsłony: w Białymstoku pokazana zostanie instalacja, natomiast w Lublinie nazwy miejscowości – opisy informacyjne w formie drukowanej.
Elżbieta Jabłońska, Punkty [GL], wydruki, 2017, fot. Wojciech Pacewicz
