Miłość
2014
instalacja, 300 x 60 cm
Słowo „miłość” zdaje się być nieco kłopotliwe. Z jednej strony stanowi część polsko-romantycznego mitu, z drugiej towarzyszy skandowanym hasłom („Róbcie miłość, nie wojnę”, „Miłość to miłość”). Pada w debacie publicznej na temat tego, kto ma prawo do miłości i komu wolno ją okazywać. „Miłość” stała się czymś podejrzliwym i wstydliwym, choć jednocześnie jest nieustająco gloryfikowana w stereotypowej kulturze masowej. Neon, pierwotnie umieszczony nad ulicą z okazji Nocy Kultury, wprowadzał intymność w przestrzeń publiczną. Dziś zniszczony, zdewastowany może także pytać o to, czy potrafimy patrzeć na miłość jak na uczucie, bez uprzedzeń.
Sylwia Hejno
Kilka prostych słów w obcym języku
2016
wideoperformans, 2’11’’
Życzę wszystkim nam pokoju i miłości zamiast napięć, nienawiści i konieczności walki o swoje prawa. We własnym specyficznym charakterze śpiewam piosenkę o miłości. „Moja miłość jest Arabem, a ja jestem z miasta we wschodniej Polsce”. Ta praca to wyraz niezgody na świat gdzie wzbierają tendencje nacjonalistyczne a politycy pogłębiają podziały i … odmawiają innym człowieczeństwa. Czy to jest dobra piosenka i właściwie napisana? Powstała w jednej możliwej na tamten moment formie. Musiałem zaśpiewać tych „Kilka prostych słów w obcym języku” z pełnią emocji i porcją autoironii. Praca powstała w 2016 jako protest song videoperformance. Pokazywana była w kilkunastu krajach Europy i Ameryce w programie Performance Voyage MUU Gallery z Helsinek.
Tekst autorski
Paweł Korbus
Urodzony w 1983. Ukończył studia w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest artystą wizualnym, performerem, twórcą wideo i instalacji. W programie sztuki społecznie zaangażowanej Uwaga Człowiek. Napięcia miasta Fabryki Sztuki w Łodzi współprowadził projekty z bezdomnymi, seniorami, dziećmi. Stypendysta Wyszehradzkiego Programu Rezydencyjnego Performing Arts 2016. Rezydent w AGÜSAD Antakya Contemporary Art Association w Turcji (2012). Prowadzi interdyscyplinarną działalność edukacyjną, w której łączy techniki pracy z ciałem, głosem oraz techniki sztuk wizualnych. Są to warsztaty performans, warsztaty jąkania, scenograficzne, świetlne, teatralne. Od 2004 r. współpracuje z Teatrem Chorea w Łodzi wraz z Marią Wrońską i Emrahem Gökdemirem tworzy grupę Cekmece (czekmedże).
