Prawo dotyczące syren
2020
wideo, 01’23”
Kei Miller, Prawo dotyczące syren
Istniało kiedyś prawo dotyczące syren. Przyjaciel uważa,
że to coś cudownego – Imperium Brytyjskie było tak skrupulatne,
że skodyfikowało wszystko. Prawo stanowiło, co następuje: gdyby
je znaleźć w typowych dla nich miejscach, jak popisują się niczym delfiny,
zażywają kąpieli słonecznych na skałach – nie należałyby już do siebie.
Może to jest sedno problemu z imperiami: zmusiły nas do życi
w świecie pozbawionym syren – syren, które wiedziałyby,
że po prostu są i nie potrzebują pozwolenia, by istnieć
by być piękne. Prawo dotyczące syren spowodowało tylko,
że syreny uchwaliły prawo dotyczące człowieka: nigdy już nie przekroczą
granicy wyznaczonej przez piasek; nie uniosą tułowia ponad morską pianę;
nie przywołają marynarzy gestem, a loki nie będą ociekać im solą;
nigdy przenigdy nie zejdą na nasz suchy i duszny ląd.
Z tomu A Light Song of Light (Carcanet, 2010)
Przekład: Bartosz Wójcik
Kei Miller
Jamajski pisarz mieszkający w Wielkiej Brytanii; redaktor antologii New Caribbean Poetry (Carcanet, 2007), autor zbioru opowiadań The Fear of Stones (Macmillan, 2006), tomu esejów Writing Down the Vision (Peepal Tree Press, 2013), książek poetyckich, m.in. Kingdom of Empty Bellies (Heaventree Press, 2006), The Cartographer Tries to Map a Way to Zion (Carcanet, 2014), oraz powieści, m.in. Augustown (Weidenfeld & Nicolson, 2016). Laureat licznych nagród, m.in. Forward Prize for Poetry (2014), OCM Bocas Prize for Caribbean Literature (2014, 2017). W sierpniu 2019 ukazała się książka z premierowymi wierszami zatytułowana In Nearby Bushes (Carcanet, 2019), w której Miller podejmuje złożoną problematykę przemocy.
