Portret z cyklu: Siła podżegająca
2014
fotografia
Autoportret z cyklu: Siła podżegająca
2014
fotografia
Autoportret z cyklu: Nie Alain Delon
2016
fotografia
Dwa autoportrety i jeden portret (2014-2016) to część serii autoportretów z cyklu “Siła podżegająca” (2011-2020). Od 2011 roku artystka pracuje nad cyklem autoportretów, w których reaktualizuje wiele bolesnych tematów, wyostrzając ich problematykę poprzez uwzględnienie kategorii Siły. Artystka stosuje strategię, w której autoportret jest nie tylko środkiem do samoidentyfikacji ale także narzędziem krytycznym w pracy z innymi tematami – kulturą, religią, polityką, płcią itp. Tematyka serii oparta jest na wątku zamazanej, fragmentarycznej tożsamości. Jeden z aspektów cyklu ukazuje przejawy społeczeństwa, transkodując znane ikony kultury w sztuce, literaturze, kinie, muzyce, środkach masowego przekazu itp.
1. Portret z cyklu „Siła podżegająca” / 2014.
Portret przyjaciela i kolegi, słynnego białoruskiego artysty Siergieja Szabohina, na obrazie Zhanny Gladko to bezpośrednia próba narzucenia swojej indywidualności, tożsamości innemu człowiekowi.
2. Autoportret z cyklu „Siła podżegająca” / 2014.
Aby stworzyć stylizację, Zhanna Gladko nakłada makijaż, perukę i kostium w stylu jednej z najsłynniejszych drag queens – Divine.
3. Autoportret z cyklu „Nie Alain Delon” / 2016.
Cykl „Nie Alain Delon” jest częścią serii autoportretów, które należą do projektu „Siła podżegająca”. Zhanna Gladko próbowała tu zobrazować wewnętrzne cechy pewnej osoby, która ma nad nią władzę. Naśladując i kopiując obrazy Alaina Delona, artystka chciała zbliżyć się do kogoś, kto zajmuje dla niej tę potężną i wpływową pozycję – w tym przypadku chodzi o chęć bycia jak ojciec. Według artystki, jej ojciec jako młody mężczyzna przypominał słynnego francuskiego aktora, symbol seksu z lat 60.-80. – Alaina Delona. Wykorzystujące parodię autoportrety takie jak Alain Delon (w ubraniach ojca) stanowią główny trzon serii.
tekst autorski
Zhanna Gladko
Przedstawicielka młodego pokolenia białoruskich artystek. Korzystając z różnych środków wyrazu, porusza tematy dotyczące płci w kontekście m.in. aktualnej teorii feminizmu. Mieszka i pracuje w Mińsku (Białoruś). W latach 2002-2009 studiowała na Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuk Pięknych. Przez swoją ambiwalencję wszystkie jej prace mają na celu przemyślenie/dekonstrukcję istotnych pojęć takich jak polityka związana z płcią i patriarchat, religia i kultura, system sztuki i społeczeństwo. Co więcej, badając tematy związane z jej własnymi doświadczeniami, Zhanna Gladko jednocześnie podkreśla ich wagę. Aby skrytykować patriarchalny system Białorusi, tworzy serie autoportretów, które oddają aktualność wielu bolesnych tematów, tworząc osobisty zbiór obiektów i dokumentację działań. Dzięki temu związek i konflikt Zhanny Gladko z ojcem jest ponownie ewaluowany
