A A A

MARTYNA GART

The queer art of falling
wideo, 01’40’’

Zdjęcie. Duża biała przestrzeń. Po środku osoba w czarnych dresach w tanecznej pozie. Z lewej dwa czarne słupy, na których leżą zwinięte różowe ręczniki. W tle sali trzy lampy.Praca wideo, „The queer art of falling” jest inspirowana książką Jacka Halberstama „Queer Art of Failure”. Moje upadki są nagrywane od kilku lat w różnych miejscach Polski. Zastanawiam się nad przestrzenią, miejscem i jego relacją wobec nienormatywnego, niebinarnego ciała. Ostatni fragment wyłamuje się z konwencji upadku, dając sygnał do „powstania”, oporu, niezgody. Jednocześnie moje podnoszenie się jest ukryte między poszczególnymi scenami. Forma upadku jest też symbolicznym nawiązaniem do artysty Basa Jana Adera. Część filmu była pokazywana w tym roku w Hadze na wystawie „Wild Wild Aest”. Brałam udział również w poprzedniej edycji Pomady. Jestem niebinarną artystką oraz, najwyraźniej w Polsce 2020 muszę to dodać, jestem człowiekiem.

tekst autorski

Martyna Gart
Multimedialna artystka, aktywistka, queeruje rzeczywistość. W ostatnim czasie współpracowała z kolektywem KEM oraz była współtwórczynią przestrzeni na Jazdowie w Warszawie „Dziwnowo”. Opiekunka adoptowanego psa Pieroga. Jej prace były m.in. pokazywane podczas festiwalu Pomada, Nocy Czarnego Mleka organizowanej przez Paula B. Preciado i Viktora Neumanna w MSNie i niedawno w Hadze w ramach wystawy „Wild Wild Æst„.