100 lat w Labiryncie – otwarta przestrzeń

Labirynt nie jest white cubem; ani fizycznie ani – tym bardziej – mentalnie. Poprzednie projekty zostawiają tu ślady, zarówno symboliczne, jak i fizyczne, sztuka pozostaje w ciągłym, krytycznym dialogu z rzeczywistością, która na bieżąco współtworzy program instytucji, otwartej na to, co nieprzewidziane.

W przeszłości Labiryntu obecne są wielkie postaci polskiej i międzynarodowej sztuki, ale w perspektywie „100 lat w Labiryncie” poprzednie pół wieku nie jest źródłem kultu przodków. Przeciwnie, jeżeli od artystycznych „przodków” i „przodkiń”, których prace zgromadzone są w historycznej części wystawy, można się czegoś nauczyć, to między innymi stronienia od jakichkolwiek kultów. A także pamiętania, że artefakty sztuki są wartościowe o tyle, o ile są nośnikami postaw, idei i międzyludzkich relacji. I tego, że mając wybór między buchalterią rynku sztuki a artystyczną biurokracją, najlepiej wybrać trzecią drogę.

Czy jest to uniwersalny przepis na artystyczną instytucję? Zapewne nie; nie każda galeria może, potrafi i chce być Labiryntem; nie każda też nim być powinna. Z drugiej strony w momencie, w którym tak gorąco dyskutujemy o przyszłości instytucji w Polsce, dobrze, że istnieje taka, która jest świadoma, że przyszłość – kolejne pół wieku – już trwa.

[Stach Szabłowski, fragment tekstu o wystawie „100 lat w Labiryncie”]

 

100 lat w Labiryncie

Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Wystawa czynna do: 1.12.2024 (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00)
Wstęp: 8 zł bilet normalny, 4 zł bilet ulgowy

Kurator: Waldemar Tatarczuk

Wystawa „100 lat w Labiryncie” składa się z kilku części, które wchodzą ze sobą w dialog i jednocześnie tworzą odrębne światy. Pierwotnie były to: pierwsze 50; pomiędzy; drugie 50. Mowa jest zatem o Galerii Labirynt w latach 1974-2074. Po zamknięciu części historycznej, która gromadziła prace artystów i artystek związanych z Labiryntem w ciągu ostatniego półwiecza, główną rolę odgrywa na wystawie teraźniejszość i przyszłość. W ten sposób, poprzez kolejne rozdziały, zamiast pozostawać niezmiennym obiektem czy zatrzymanym w czasie kadrem, wystawa staje się opowieścią, otwartą przestrzenią. Nie chcemy bowiem wyłącznie celebrować przeszłości – byłoby to zaprzeczeniem idei Galerii Labirynt. Równie ważnym celem tej wystawy jest próba odpowiedzi na pytanie – co dalej, jakie ma być kolejne 50 lat?

A oto, co obecnie można oglądać w ramach wystawy „100 lat w Labiryncie”:

Pomiędzy

Tę część wystawy tworzą w dużej mierze prace wideo twórców i twórczyń, obecnych w programie Labiryntu w minionych latach.

Osoby artystyczne: Anna Baumgart, Wojciech Bąkowski, Przemek Branas, Oskar Dawicki, Katarzyna Górna; Barbara Gryka, Julia Golachowska, Jonasz Chlebowski; Sarah Hill, Paweł Korbus, Katarzyna Kozyra, Robert Kuśmirowski, Joanna Rajkowska, R.E.P., Wiktor Stribog, Ala Urwał, Franek Warzywa i Młody Budda, Anna Zaradny

Otwarta przestrzeń

Każda osoba, która odwiedziła wystawę „100 lat w Labiryncie” w pierwszych tygodniach od jej otwarcia, widziała jedną salę wystawową wypełnioną pracami reprezentującymi pierwszą 50-kę, a także prace, które sytuują się „pomiędzy”. W drugiej sali nie było niczego poza pozostałościami po „Curorcie Vieniava” oraz pudłami. Po czterech tygodniach trwania wystawy pojawiły się tu nowe obiekty młodych osób artystycznych, które odpowiedziały na nasz open call.

Osoby artystyczne: Katarzyna Bogusz, Stanisława Fidor-Tatarczuk, Konrad Gubała, Kacper Greń i Kuba Szreder, Michał Iwański, Wiktoria Janowska, Alicja Kochanowicz i Maciej Kwietnicki, Kolektyw Łaski, Włodzimierz Maciejczyk, Irena Mykoliv, Weronika Nowojska, Tomek Paszkowicz, Maciej Nowacki, Hanna Shumska, Paula Szymańska, Dominika A. Wasilewska, Gabriela Żylińska

[więcej]

Blisko ciemności 2

Wystawa inspirowana filmem „Near dark” z 1987, w reżyserii Kathryn Bigelow. Podobnie jak w filmie, zamiast prostego gatunkowego chwytu, ekspozycja skupia się na doświadczeniu postaw artystycznych zainteresowanych przełamywaniem konwencji. Poszukiwania alternatywnych sposobów wyrażania własnej osobowości, negocjowania kwestii tożsamości i związanej z tym widzialności. Ekspozycja wyróżniona Nagrodą Specjalną Fundacji Sztuki Polskiej ING na Warsaw Gallery Weekend 2024.

Osoby artystyczne: Eliza Chojnacka, Klaudia Figura, Konrad Gubała, Czaro Malinkiewicz, Paweł Marcinek, Przemysław Piniak, Zuza Piekoszewska, Maria Pietras, Maryna Sakowska, Mikołaj Sobotka, Bartosz Zaskórski
Kurator: Przemek Sowiński / galeria Łęctwo

[więcej]

Sławomir Toman, Historie znane. Historie nieznane

Większość obrazów na wystawie „Historie znane. Historie nieznane” odnosi się do dzieł z kolekcji Labiryntu. Są wśród nich prace artystów i artystek znanych, jak również takie, o których nie pamiętamy, a nazwiska autorów niewiele nam mówią. Toman, przeglądając dokumentację fotograficzną kolekcji, intuicyjnie wybierał prace, w których znajdował motywy, które już wcześniej pojawiały się w jego twórczości. Znaczenie miała dla niego ich wizualność, choć wiadomo, że za każdą z prac stoi osoba autorska, która ją stworzyła, jej historia i historia jej relacji z autorem wystawy i z Galerią Labirynt.

[więcej]

Więcej o zamkniętej już części historycznej wystawy i dotychczasowych wydarzeniach towarzyszących przeczytacie tutaj.

Wystawa w ramach projektu „Galeria Labirynt – od galerii obrazów do galerii dla ludzi”.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura-Interwencje. Edycja 2024

Sfinansowane przez Unię Europejską w ramach Krajowego Planu Odbudowy.

Honorowy patronat Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego