Katarzyna Górna „Pamięć ziemi”

W popularnym rozumieniu neolityczna Wenus traktowana jest jako prastary symbol płodności. Jeden z pierwszych przykładów male gaze’u. Katarzyna Górna przez wiele lat [w swojej twórczości] kwestionowała społeczne klisze i wizerunki kobiet, szczególnie w powiązaniu z kolejnymi okresami życia i związanymi z nimi stereotypowymi rolami. Zdarzało się, że sama pełniła jedną z nich na swoich zdjęciach, odbijając męskie spojrzenie. Teraz jej wczesne prace spoglądają na nią samą, gdy zajmuje już inne miejsce w tym tryptyku. Jednocześnie ona sama proponuje nie tylko krytyczny komentarz, ale i afirmatywne wyjście z tej konfrontacji.

otwarcie: 5.07.2025 (sobota), godz. 18.00
gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
wystawa czynna do: 17.08.2025 (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00)
wstęp: 8 zł bilet normalny, 4 zł bilet ulgowy (na wernisaż wstęp wolny)

kurator: Antoni Burzyński

Według niektórych hipotez, które inspirują Katarzynę Górną, posążki kobiet z epoki kamienia były świadectwem nie ich reprodukcyjnej roli, lecz wysokiej pozycji społecznej, którą z wiekiem uzyskiwały. Była ona związana z ich szczególną rolą w późniejszym okresie życia – depozytariuszek wiedzy społeczności, osób organizujących zbiorową empatię, opiekunek.
Okres menopauzalny, który jest ważnym punktem odniesienia jej nowych projektów, artystka widzi jako uwalniający i produktywny. Proponując nowe spojrzenie na wiek i jego znaczenie w społeczeństwie, Górna zwraca się ku logice współistnienia. Jej nowe prace w równym stopniu odwołują się do symboli kulturowych, co do nowych spojrzeń badaczy na relację świata natury i człowieka, którą na nowo odkrywamy i redefiniujemy współcześnie. Tą szczególną, zapomnianą wartością, którą starsze kobiety wnosiły do pradawnej społeczności była pamięć ziemi.

Katarzyna Górna – polska artystka współczesna, jedna z czołowych przedstawicielek sztuki krytycznej, wywodzącej się z lat dziewięćdziesiątych. Jest jedną z absolwentek pracowni Grzegorza Kowalskiego. Posługuje się m.in. fotografią, instalacją i wideo. Twórczość Katarzyny Górnej opiera się na perspektywie kobiecego spojrzenia na rzeczywistość społeczną oraz symboliczne formy funkcjonowania obrazu kobiety w kulturze, jak napisał Karol Sienkiewicz. Jej spojrzenie porusza się po spektrum między krytycznością a czułością. Ważne miejsce w jej twórczości zajmuje również natura i wątki ekologiczne. W ostatnich latach skupia się rzeźbie i pracach wideo.

Brała udział w wystawach m.in. w: Biennale Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, PGS w Sopocie, CSW ZU, Bunkrze Sztuki, MOCAK-u, Muzeum Narodowym w Warszawie, Prague Biennale, NBK Berlin.

Katarzyna Górna jest również od wielu lat głęboko zaangażowana w działalność aktywistyczną na rzecz artystek i artystów.

Wystawa w ramach projektu „Proste pytania – trudne odpowiedzi”.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury