Józef Robakowski – Sztuka to potęga

Józef Robakowski – Sztuka to potęga

rok powstania: 1986

wymiary: 9 zdjęć, każde: 38,5 cm x 50 cm

materiał/technika: fotografia czarno-biała

Kolekcja Galerii Labirynt

Cykl fotografii – autoportretów Józefa Robakowskiego. Na każdym ze zdjęć artysta jest w podobnej pozie: stoi wyprostowany z lekko podniesioną głową, a w prawej ręce trzyma jakiś przedmiot. Mężczyzna jest nagi, dzięki czemu wyraźnie widać jego dumnie wypięty tors. Upozowanie artysty na zdjęciach przywodzi na myśl przedstawienia portretowe w sztuce dawnej, na przykład królów czy uczonych. Na portretach trzymali oni zazwyczaj przedmioty świadczące o ich bogactwie lub władzy – regalia lub przyrządy astronomiczne. Józef Robakowski na zdjęciach trzyma zwyczajne przedmioty domowe.

Praca powstawała w czasie, gdy w Polsce trwał stan wojenny i dostęp do potrzebnych codziennych rzeczy był bardzo ograniczony. Żartobliwy gest artysty to głos krytyki wobec systemu socjalistycznego oraz nawiązanie do sposobów używania mediów jako narzędzia propagandy. Artysta zwraca uwagę na to, że osoba wykonująca zdjęcie lub film ma wpływ na sposób rejestracji i utrwalenia danej sytuacji. W przypadku pracy „Sztuka to potęga” zwykłe codzienne rzeczy, dzięki zapisaniu przez artystę na kliszy aparatu, zyskują moc sztuki.

[tekst: Agata Sztorc-Gromaszek]

📖 Tekst łatwy

🇬🇧 Tekst w języku angielskim

🇺🇦 Tekst w języku ukraińskim