Robert Kuśmirowski – Liberum Animum

Instalacja Roberta Kuśmirowskiego to kontener wypełniony ogromem bibelotów, zużytych przedmiotów i staroci. Na starych drewnianych półkach, stolikach i regałach stoją ciasno ustawione rzeźby, zniszczone zabawki, lalki i ich pojedyncze części, narzędzia, dewocjonalia, głowy manekinów, autentyczne fotografie i zmanipulowane kolaże. Praktycznie każdy zakamarek przestrzeni zajęty jest przez jakiś przedmiot, również ściany i podłoga. Pośrodku pozostawione jest jedynie wąskie przejście. Większość pokoju spowija mrok, a bladożółte, punktowe oświetlenie sprawia, że osobliwe eksponaty stają się jeszcze bardziej niesamowite i złowieszcze.

Liberum animum w języku łacińskim oznacza wolny umysł. Tytuł odczytywany w kontekście pracy wydaje się eufemizmem i nieco narcystycznym usprawiedliwieniem przyczyn nietypowego zbioru przerażających artefaktów. Właścicielem klaustrofobicznego mikroświata osobliwości mógłby być humanista-szaleniec o specyficznym guście estetycznym, który zatracił poczucie granicy pomiędzy pasją kolekcjonerstwa i zamiłowaniem do nostalgii, a chorobliwym zbieractwem.

Robert Kuśmirowski, nazywany przez krytyków „geniuszem atrapy”, „fałszerzem rzeczywistości” czy „genialnym imitatorem”, tworzy prace łudząco przypominające prawdziwe przedmioty. Nie wiemy więc, czy zgromadzone w instalacji przedmioty są autentyczne, czy zostały przez artystę spreparowane z niezwykłą dokładnością.

[tekst: Emilia Lipa]

📖 Tekst łatwy

🇬🇧 Tekst w języku angielskim

🇺🇦 Tekst w języku ukraińskim