Paulina Mazurek – Tyle dobrego zawdzięczam Tobie, Panie

„Mam 28 lat. Jako osoba dorosła mierzę się z tym, co przyswoiłam jako dziecko – lękową, skrupulatną religijnością. Nie mogę odnaleźć się w polskim Kościele katolickim, który wydaje się gubić istotę Ewangelii. Mimo to dalej wierzę. Szukam Boga, próbuję odkrywać Go inaczej niż przez wyuczone formułki i znajdować w Nim wsparcie po swojemu. Projekt to proces autoterapii, ponownego przechodzenia przez katolickie wychowanie”.

Otwarcie wystawy: 27.05.2023 (sobota), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wystawa na parterze. W księgarni można bezpłatnie wypożyczyć nauszniki wyciszające i wózek. Ciche godziny na wystawie obowiązują w środy od 15.00 do 19.00. Galeria dysponuje 6 przenośnymi pętlami indukcyjnymi. Wernisaż tłumaczony na polski język migowy, tłumaczenie: Ewelina Lachowska. Otwarcie tłumaczone na język ukraiński, tłumaczenie: Volodymyr Dyshlevuk.
Wystawa czynna do 1.10.2023 (wt.–niedz., 12.00–19.00)
Wstęp: 5 zł (na wernisaż wstęp bezpłatny)

Zespół kuratorski: Krystian Kamiński, Agata Sztorc-Gromaszek

Wydarzenia towarzyszące:

• Autorskie oprowadzanie: 10.06.2023 (sobota), godz. 16.00; prowadzi: Paulina Mazurek (link do opisu)
• Kuratorskie oprowadzanie: 8.07.2023 (sobota), godz. 15.00; prowadzi: Krystian Kamiński (link do opisu)
• Warsztaty asamblażu dla młodzieży i dorosłych: 8.07.2023 (sobota), godz. 16.00; prowadzi: Paulina Mazurek (link do opisu)
• Krajobraz Katolicki – spacer architektoniczny: 26.08.2023 (sobota), godz. 15.00; prowadzi: Krystian Kamiński (link do opisu)
• Czar lat 2000 – warsztaty dla młodzieży i osób dorosłych: 26.08.2023 (sobota), godz. 17.00; prowadzi: Agata Sztorc-Gromaszek (link do opisu)
• To miejsce na Twoją historię. Czytanie performatywne: 1.10.2023 (niedziela), godz. 18.00; prowadzi: Paulina Mazurek (link do opisu)

Wystawa prezentuje osobistą drogę autorki poprzez retrospekcję procesu jej wychowywania w wierze katolickiej. Artystka korzysta z chrześcijańskich motywów ikonograficznych, miksując je z osobistymi archiwalnymi materiałami wizualnymi, dzięki czemu zyskują one nowy charakter. Materiały użyte do wykonania prac i aranżacji wystawy są pełne symboliki, nawiązują nie tylko do wyposażenia świątyń, ale też do sakrobiznesu. Kampowo pojawia się tu choćby bursztyn, baranek czy maryjny niebieski płaszcz. Zestawienie tych elementów nadaje im nowy wydźwięk, a przyjęty sposób obrazowania pozwala spojrzeć na poruszany temat z dystansu, ujmując szerszy kontekst zjawisk.

Punktem wyjścia prezentowanych asamblaży są zeszyty do religii, których fragmenty zostały zestawione z pracami w charakterze podpisów. Napisane dziecięcym pismem brokatowe tytuły katechez głoszą poważne prawdy, których dzieci uczą się w szkole w procesie edukacji religijnej. Artystka odnosi się do nauczanych treści, sposobu ich przekazywania oraz roli instytucji Kościoła jako takiej, która oddzielona zostaje od pojmowania wiary. Lekcje religii i uczestnictwo w życiu Kościoła to doświadczenia, które są znane dużej części polskiego społeczeństwa, wychowanego w wierze katolickiej. Dlatego też wystawa ma charakter nie tylko osobisty, lecz również uniwersalny.

Jak mówi sama artystka: „Rewiduję słowa, jakimi mówiono do mnie jako dziecka, i to, co mi wpajano. Jednocześnie zastanawiam się, co mogę dla siebie zostawić z religii. Co jest moje, a co jest wyuczone i narzucone”.

Prace pokazują pogłębioną refleksję na temat najważniejszych wartości chrześcijańskich – miłości, pokoju, jedności i przebaczenia; oraz ich obecności (lub braku) we współczesnym Kościele, a także zwracają uwagę na to, w jaki sposób są przekazywane dzieciom, i jaki wpływ ma ta nauka na ich kształtowanie. Ważnymi wątkami są także te, które dotyczą wychowywania dziewczynek i tożsamości kobiet w katolickim środowisku. Warto podkreślić, że wystawa została stworzona z perspektywy kobiety, osoby dorosłej, katoliczki, która uważnie i świadomie patrzy na wychowanie w wierze z perspektywy czasu, rewiduje je i zadaje pytania na temat swojego obecnego miejsca w społeczności kościelnej.

Paulina Mazurek, ur. w 1995 r. w Lublinie. Doktorantka Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie w dziedzinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Absolwentka fotografii na Uniwersytecie Warszawskim i sztuki współczesnej na UP. Edukatorka w Galerii Labirynt. Fotografka, fotoedytorka, artystka intermedialna, początkująca kuratorka. Posługuje się szeroko pojętym medium fotografii, wideo, kolażu analogowego, montażu cyfrowego. Działa także w obszarze dokumentu subiektywnego i „nowych nowych mediów”. Porusza kwestie społeczne i relacyjne, interesują ją wątki międzypokoleniowe, socjologia codzienności. Często czerpie z estetyki kiczu. Finalistka Grand Press Photo 2020, nominowana za reportaż oraz portret w kategorii Young Poland, uczestniczka wystaw indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Razem z Michałem Tokarzem tworzy Kolektyw [ZOBACZ JAK].

Tłumaczenia: Arleta Bojaczuk, Volodymyr Dyshlevuk, Krystian Kamiński, Wioletta Stępniak
Koordynatorka: Monika Rejman
Identyfikacja wizualna: Emilia Lipa
Aranżacja wystawy: Waldemar Tatarczuk
Montaż: Karol Jakóbczyk, Anna Śmierzchalska, Jarosław Mitura