Kolorowe suknie i ozdobione błyskotkami gorsety, sztuczne kwiaty wpięte we włosy, wstążki, hafty, korale i nieskazitelnie białe koronki, barwny śpiew i żywy taniec; warkot silników, duże prędkości, smar, dym, woń benzyny i rozgrzanego asfaltu, skórzane kurtki i ochronne kaski. Trudno nie nazwać tych wyliczeń skrajnymi, niepasującymi do siebie.

Otwarcie wystawy
Kiedy: piątek, 16 lipca 2021 r., godz. 19:00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wystawa odbędzie się na parterze. W księgarni można bezpłatnie wypożyczyć wózek oraz nauszniki wyciszające na czas pobytu w Galerii. Galeria dysponuje 6 przenośnymi pętlami indukcyjnymi. Otwarcie tłumaczone na PJM; tłumaczka: Ewelina Lachowska. Otwarcie tłumaczone symultanicznie na język angielski – prosimy odebrać urządzenie w księgarni przed wydarzeniem; tłumacz: Krystian Kamiński.

Wstęp wolny.

______

„Taniec motocykli” to połączenie odrębnych środowisk: miasta i wsi oraz motoryzacji i kultury tradycyjnej. Barbara Gryka przygotowała układ choreograficzny bazujący na lubelskim tańcu ludowym, który został odtworzony przez motocyklistów_kę. Poszczególne manewry pojazdów odpowiadają ruchom zaczerpniętym z figur tańców ludowych.

Prace nad performansem rozpoczęły się w 2017 roku w Lublinie podczas projektu „Synergia”. Na wystawie można było oglądać nagrania z prób „Tańca motocykli”. W planach był performans, który nie doszedł do skutku z powodu kontuzji jednego z motocyklistów. Barbara Gryka wróciła do projektu w 2020 roku, a pierwsza odsłona wystawy miała miejsce w maju 2021 w BWA Zielona Góra.

Czterokanałową projekcję wideo uzupełnia instalacja site-specific, składająca się głównie z materiałów z odzysku.

W performansie udział wzięli_ła: Kasia Dados, Marek Jęczeń, Tomek Jęczeń, Damian Jóźwiak, Rafał Autocholik Michalczak, Paweł Namięta, Jasiek Smaga i Wojciech.

„Sztuka wybaczania” Dellfiny Dellert stanowi apel o pojednanie i uleczenie międzyludzkich relacji. Słowa „przepraszam”, „wybacz mi”, „dziękuję”, „kocham cię” są nawiązaniem do polinezyjskiego rytuału Ho’oponopono, co można przetłumaczyć jako naprawianie, oczyszczanie czy przywrócenie do najlepszego stanu. 

„Sztuka wybaczania” – Dellfina Dellert

Gdzie: Galeria Labirynt, ul. Popiełuszki 5

Dostępność: Informacje w PJM o neonie dostępne po zeskanowaniu kodu QR na miejscu.

Informacje o wystawie w PJM

Od myśli do czynu. Uzdrawiający neon Dellfiny Dellert„Sztuka wybaczania” Dellfiny Dellert stanowi apel o pojednanie i uleczenie międzyludzkich relacji. Słowa „przepraszam”, „wybacz mi”, „dziękuję”, „kocham cię” są nawiązaniem do polinezyjskiego rytuału  Ho’oponopono, co można przetłumaczyć jako naprawianie, oczyszczanie czy przywrócenie do najlepszego stanu.

Każde ze słów obecnych w pracy niesie określony ciężar. Osoba, która przeprasza bierze odpowiedzialność za swoje czyny. Prośba o wybaczenie wiąże się z wyjściem poza obszar własnego ego. „Dziękuję” zmienia perspektywę skupiania się na brakach i niedostatkach naszego życia na wdzięczność za to, co zostało dane. Miłość to bezwarunkowe uczucie dla bliskich, innych ludzi, natury, całego świata. Cztery słowa-zdania zawierają moc pradawnej ceremonii, która pozwalała nie tylko rozwiązywać spory, ale i wyzwalała pozytywną energię, która pozwalała społeczności harmonijnie funkcjonować.

Sięgając po tę mantrę, Dellfina Dellert pragnie zapoczątkować proces symbolicznego uzdrawiania, wykorzystując potęgę ludzkiej myśli, która warunkuje nasze patrzenie na świat, a w dalszej kolejności postępowanie. Praca stanowi odpowiedź na pogłębiające się społeczne podziały i wciąż podsycaną nienawiść. Artystka się nie łudzi, ale ma nadzieję: Z jednej strony działania artystyczne nie zbawią świata, z drugiej, ponieważ nasz umysł przyjmuje symboliczne akty jako fakty, nie można nie doceniać mocy symboli. Ta modlitwa-mantra to piękne i silne lekarstwo na mowę nienawiści i przemoc – podkreśla.

„Ergonomia zagłady”
Kiedy: 11.06 – 11.07.2021
Gdzie: Galeria Labirynt | Plaza, ul. Lipowa 13
Dostępność: Otwarcie wystawy było tłumaczone na PJM. Tłumaczka: Ewelina Lachowska. Pracom towarzyszyły QR z tłumaczeniem na PJM. Wystawa znajduje się na parterze. Wstęp wolny.

Zaproszenie na wernisaż w PJM

Informacje o wystawie w PJM

Projektowanie przedmiotów, budynków, maszyn wymaga odpowiedniego dostosowania koncepcji do anatomicznych i psychofizycznych możliwości człowieka. Istotą ergonomii jest humanizacja warunków pracy człowieka, tak by mogła ona być wykonywana przy jak najniższym koszcie biologicznym jednostki.

Powstanie nazistowskich obozów zagłady było poprzedzone szeregiem badań i prac projektowych, których nadrzędnym celem było skonstruowanie spójnego systemu unicestwienie człowieka. Projektanci, architekci pracowali nad stworzeniem jak najbardziej “ergonomicznej” machiny śmierci, która mogłaby przeprowadzić zagładę tysięcy ludzi każdego dnia. Projektowanie baraków, komór gazowych czy krematoriów nie mogło odbyć się bez konsultacji ergonomicznych, a czynnik “efektywności” warunkujący kolejne sposoby mordowania ludzi był kluczowy dla hitlerowskiej maszyny zagłady. Holokaust był zbrodnią zaplanowaną w każdym szczególe, w ramach której obozy koncentracyjne funkcjonowały jak doskonale zorganizowane fabryki, ludzie mordowani byli w sposób systematyczny, a logistyka transportów więźniów z terenów całej Europy przygotowywana była z największą pieczołowitością. Aspekty te rodzą pytanie o wykorzystywanie nauki człowieka przeciwko ludzkości – czy ergonomia może zostać wykorzystana przeciwko człowiekowi? Czy może stać się dziedziną wiedzy, która prowadzi do dehumanizacji?