Yuriy Biley zrekonstruował przydrożną strukturę propagandową ze schyłkowego okresu PRL-u. Źródłem do tej rekonstrukcji jest jedna z fotografii Władysława Hasiora z jego Notatnika fotograficznego. Hasior jeżdżąc po Polsce dokumentował wpisaną w pejzaż partyjną nowomowę, którą sam nazywał „poezją przydrożną”. Praca Bileya ukazuje niezłomność języka propagandy i jego niepokojącą aktualność. Podkreślając znaczenie języka w przestrzeni publicznej, Biley „zaktualizował” zdokumentowane przez Hasiora hasło, zamieniając miejscami dwie litery. Zgodnie z dynamiką obecnej debaty publicznej i niedawnych protestów ulicznych miejsce „Polaka” zajęła „Polka”. (Marta Czyż & Łukasz Gorczyca)

Instalację zrealizowano w ramach wystawy „Będziecie mieli pomnik, ale nie zaśpiewa on nigdy”, 2021, MOS, Gorzów Wielkopolski.

Pracę można oglądać przed Galerią Labirynt (ul. Popiełuszki 5).
Dostępność: Wystawa znajduje na trawie przed budynkiem Galerii Labirynt i jest możliwa do obejrzenia z poziomu chodnika biegnącego wzdłuż ul. Poniatowskiego.
Wstęp wolny

Władza nad ciałem często jest elementem przemyślanej, politycznej strategii, mającej poddać jednostki jak najściślejszej kontroli. Daniela Kotowskiego szczególnie zajmuje biowładza i biopolityka w ujęciu Michela Foucaulta. Obserwuje rzeczywistość, zauważając przejawy tych równie brutalnych, co z pozoru niezauważalnych ingerencji.

Otwarcie: 8.10.2021 (piątek), godz. 19.00, wstęp wolny
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. Popiełuszki 5
Dostępność: Otwarcie tłumaczone na PJM, tłumaczenie: Jolanta Gromada. Otwarcie tłumaczone na język angielski, tłumaczenie: Krystian Kamiński. Wystawa odbędzie się na parterze. W księgarni można bezpłatnie wypożyczyć wózek oraz nauszniki wyciszające na czas pobytu w Galerii. Galeria dysponuje 6 przenośnymi pętlami indukcyjnymi.
Wystawa czynna do: 31.10.2021 (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00), bilet: 1 zł

Pomnik ofiar biowładzy miał swoją pierwszą odsłonę we Wrocławiu, w pobliżu szpitala przy ul. Poniatowskiego, w którym na mocy ustawodawstwa III Rzeszy dokonywano zabiegów ubezpłodnienia. Data odsłonięcia pomnika nie była przypadkowa – 18 października 2020 r., czyli równo 85 lat po uchwaleniu ustawy o ochronie zdrowia dziedzicznego narodu niemieckiego. W 1935 r. obowiązywał już zakaz zawierania małżeństw z osobami niearyjskiego pochodzenia, a to prawo posuwało się jeszcze dalej, precyzowało bowiem, kto ma prawo do zawarcia legalnego związku. Z tej grupy byli wykluczeni m.in. cierpiący na choroby dziedziczne, psychiczne czy osoby wcześniej poddane sterylizacji. Konkubinatom zaś towarzyszyły denuncjacje, policyjne śledztwa, skierowania na badania i groźby osadzenia w obozach koncentracyjnych. Wszystko w imię „zdrowia” i „dobra narodu”.

Proceder ingerencji  w najintymniejsze obszary życia trwa w najlepsze, choć przybiera inne oblicza. W Lublinie, na drugim przystanku swojej pracy, Daniel Kotowski nawiązuje do Marszów Równości, a także ogromnej skali homofobii, jaka im towarzyszyła. Jego wystawa jest zapisem działania na lubelskich ulicach, gdy każda osoba mogła przeprowadzić ten wyjątkowy, wędrujący monument przez fragment trasy, pozostawiając na jego powierzchni odcisk palca. W ten sposób pomnik ofiar staje się także pomnikiem wsparcia i wspólnej siły. Hasła, które mu towarzyszą na wystawie, to słowa-klucze, obnażające mechanizmy współczesnej biowładzy. Realizacja artysty stanowi niezgodę na związane z nią mechanizmy wykluczania i generowania kategorii jednostek niechcianych czy niepełnowartościowych.

Każdy i każda może złożyć kwiaty pod pomnikiem czy uhonorować go w preferowany przez siebie sposób.

Daniel Kotowski – artysta wizualny, performer. Urodzony w 1993 roku. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2018) oraz Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie (2016). Doktorant na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jego praktyka artystyczna jest punktem wyjścia do refleksji o sposobach istnienia. Obserwuje doświadczenia oraz relacje międzyludzkie, a także sposób, w jaki jesteśmy postrzegani przez inne jednostki. Jego prace często odnoszą się do pojęcia biowładzy i biopolityki. Szczególnie zajmują go kategorie „kompletności” i „niekompletności”, ich ambiwalencja oraz ukryty potencjał. O sobie mówi, że jest wyznacznikiem niekompletności, niezgodnym z normą, bo jest Głuchy i nie posługuje się mową. Poprzez swoją sztukę rozwija autorską strategię komunikacji.

Kuratorka: Agata Sztorc-Gromaszek

Współpraca: Stowarzyszenie Marsz Równości w Lublinie i Biblioteka Azyl

Fot. Diana Kołczewska