Otwarcie: 31.03.2025 (poniedziałek), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Język: polski, tłumaczenie na język angielski: Konrad Szulga; tłumaczenie na PJM: Ewelina Lachowska. Brak tłumaczenia na język ukraiński.
Wystawa czynna do: 19.04.2025 (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00)
Wstęp: 8 zł bilet normalny, 4 zł bilet ulgowy (na wernisaż wstęp wolny)

Prof. Mieke Bal, jedna z najwybitniejszych badaczek kultury o bogatym dorobku akademickim, zaprezentuje się lubelskiej publiczności także jako artystka.

Instalacja wideo oraz fotografie składające się na wystawę nie tworzą linearnej narracji, lecz oferują rozproszone epizody, które – podobnie jak w powieści Cervantesa – są fragmentaryczne, niespójne i wielowarstwowe. Czas przestaje mieć znaczenie, a linearność opowieści jest zastąpiona przez powtarzalne, często bezcelowe działania bohaterów. Zwiedzający są zachęcani, by samodzielnie konstruować historie z elementów instalacji za każdym razem na nowo, odkrywając głębokie związki między przeszłością a teraźniejszością, ponieważ – jak mówi autorka ekspozycji za Françoise Davoine – „dawniej jest dziś”.

Jednym z kluczowych tematów wystawy jest kwestia niemożności opowiedzenia traumy. W wielu epizodach, jak „Jąkanie narracyjne” czy „Bezcelowy altruizm”, bohaterowie próbują opowiadać swoje historie, ale są zamknięci w traumatycznych doświadczeniach. Don Kichot staje się figurą nie tylko szaleństwa, ale także bezsilności wobec realiów współczesnego świata. Próbuje naprawić zło wokół siebie, ale jego działania często kończą się porażką – nie dlatego, że brakuje mu woli, lecz dlatego, że świat, w którym żyje jest zbyt skomplikowany, by zrozumieć jego szlachetne intencje.

Sztuka dla Mieke Bal staje się narzędziem badawczym,  a „obrazowe myślenie” pozwala zdiagnozować współczesne problemy (masowe migracje, przemoc, zniszczenie planety), zmusza do zastanowienia się nad nimi i szukania sposobów przeciwdziałania.

Wystawa wykorzystuje koncepcję empatii jako narzędzia do oddziaływania na widza w obliczu traumy i przemocy. Don Kichot, klasyczny „szalony rycerz”, zostaje przekształcony w „smutnego rycerza”, którego działania stają się wyrazem frustracji i bezsilności wobec cierpienia innych. Bal podkreśla, że pomimo pozornej bezcelowości prób niesienia pomocy, empatia pozostaje kluczowym narzędziem w walce z dehumanizacją.

(Mateusz Wszelaki)

kuratorki: Małgorzata Gamrat, Elżbieta Błotnicka-Mazur
współpraca: Mateusz Wszelaki
aranżacja: Waldemar Tatarczuk
koordynacja: Diana Kołczewska
realizacja: Rafał Garula, Jarosław Mitura, Adam Oroń
promocja: Alicja Gieleta
identyfikacja wizualna: Florentyna Nastaj

partnerzy: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Centrum Sztuki WRO

Więcej informacji: link do wydarzenia

Żegnamy wystawę „100 lat w Labiryncie”!

Kiedy: 9.03.2025 (niedziela), godz. 17.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Wstęp wolny

Po zamknięciu części historycznej, która gromadziła prace artystów i artystek związanych z Labiryntem w ciągu ostatniego półwiecza, główną rolę odgrywała na wystawie teraźniejszość i przyszłość. W ten sposób, poprzez kolejne rozdziały, zamiast pozostawać niezmiennym obiektem czy zatrzymanym w czasie kadrem, wystawa stała się opowieścią, otwartą przestrzenią. Na tej odsłonie ekspozycji eksplorowaliśmy, czym zajmują się obecnie młode osoby artystyczne i zaprosiliśmy je do aktywnego włączenia się w tworzenie Galerii w kolejnych 50 latach.

W trakcie finisażu odbędą się dwa performanse odwołujące się do tożsamości, natury i przeszłości. Osoby performerskie połączą osobiste doświadczenia z uniwersalnymi pytaniami o przetrwanie, zmienność oraz nasze związki z otaczającym światem. Spotkają się tu różne historie i perspektywy – queerowe wizje ekosystemów oraz refleksje nad czasem, pamięcią i tym, co ukształtowało nas na przestrzeni lat.

To zaproszenie do wspólnej podróży, która łączy przeszłość z teraźniejszością, aby móc pełniej wyobrazić sobie przyszłość. To idealne domknięcie narracji, która towarzyszyła wystawie.

Osoby performerskie:
Niko (on/ono) – samozwańcza osoba pisarska z pasją do samorozwoju, ciągłego próbowania nowych rzeczy, edukowania siebie i innych. Inspirację czerpie queerowej z ekologii. ⅓ kolektywu TransCendens, intersekcjonalnej anarchistycznej grupy osób neuroróżnorodnych działających z queerem i dla queeru.
Dar Savulayner (ono/jeno) – osoba aktywistyczna, emigrancka i transpłciowa.

Więcej o zamkniętej już części historycznej wystawy i dotychczasowych wydarzeniach towarzyszących przeczytacie tutaj.

Wystawa w ramach projektu „Galeria Labirynt – od galerii obrazów do galerii dla ludzi”.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura-Interwencje. Edycja 2024

Sfinansowane przez Unię Europejską w ramach Krajowego Planu Odbudowy.