otwarcie wystawy: 10.05.2025 (sobota), godz. 18.00
gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
język: wydarzenie w języku polskim; tłumaczenie na PJM: Ewelina Lachowska, tłumaczenie na jęz. ukraiński: Volodymir Dyshlevuk, tłumaczenie na jęz. angielski: Hubert Bania
wystawa czynna do: 15.06.2025 (wt.-niedz., godz. 12.00-20.00); wejścia na wystawę o godz.: 12.00, 14.00, 16.00, 18.00
wstęp: 8 zł bilet normalny, 4 zł bilet ulgowy (na wernisaż wstęp wolny)

zespół kuratorski: Tal Schwartz, Waldemar Tatarczuk

„The Lemberg Machine” to wystawa ukraińskiej artystki Dany Kaveliny (ur. 1995), odkrywająca przeplatające się ze sobą historie Polaków, Ukraińców i Żydów we Lwowie (Lemberg) podczas drugiej wojny światowej. Sercem wystawy jest godzinny film Kaveliny – wyrazista i bezkompromisowa podróż w głąb wydarzeń towarzyszących niemieckiej okupacji 1941 r. i wynikających z niej brutalnych pogromów.

Kavelina z ukraińskiej perspektywy niestrudzenie docieka roli zarówno ofiar, jak i prześladowców. Jej dzieło mobilizuje widza do tego, by stawił czoła trudnym historiom, by oparł się pokusie uproszczenia lub uciszenia przeszłości. Za pomocą poetyckiego języka, ręcznie przygotowanych animacji oraz drobiazgowo zaprojektowanej scenografii artystka udziela głosu ofiarom i tworzy przestrzeń, w której pamięć staje się namacalna i etycznie nagląca.

Wystawa zawiera elementy filmowej scenografii – fragmenty wstrząsającego świata stworzonego przez samą artystkę – które umożliwiają odwiedzającym fizyczne zanurzenie się w atmosferze „The Lemberg Machine”.

Pokazy filmu odbędą się w wyznaczonych godzinach. Udostępnione wygodne siedzenia zachęcają odwiedzających do odkrywania dzieła w pełni.

W czasach, kiedy kwestie odpowiedzialności historycznej, narracje nacjonalistyczne i polityka pamięci kolejny raz kształtują dyskurs publiczny w różnych zakątkach Europy, praca Kaveliny wnosi głęboko osobistą, artystycznie rygorystyczną i politycznie donośną perspektywę.

Prezentacja filmu w Galerii Labirynt będzie jego polską premierą.

Film powstał na zamówienie festiwalu steirischer herbst ’23. W 2024 r. dołączył do zbiorów warszawskiego MSN.

Operator obrazu, montaż, postprodukcja: Mykhailo Chelnokov
Dekoratorki: Anna Nykytiuk, Uliana Pikhorovych
Animatorka: Olena Airiyants
Aktorka: Kateryna Turenko

Dana Kavelina (ur. 1995, Melitopol, Ukraina) to artystka i reżyserka filmowa. Pracuje z tekstem, malarstwem, grafiką, wideo oraz instalacją, tworzy animowane filmy badające osobiste i historyczne traumy oraz postrzeganie wojny poza oficjalnymi narracjami.

Wystawa w ramach projektu „Proste pytania – trudne odpowiedzi”.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury

otwarcie wystawy: 10.05.2025 (sobota), godz. 18.00
gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
język: wydarzenie w języku polskim; tłumaczenie na PJM: Ewelina Lachowska, tłumaczenie na jęz. ukraiński: Volodymir Dyshlevuk, tłumaczenie na jęz. angielski: Hubert Bania
wystawa czynna do: 15.06.2025 (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00)
wstęp: 8 zł bilet normalny, 4 zł bilet ulgowy (na wernisaż wstęp wolny)

kuratorka: Katarzyna Sagatowska

Jałowy bieg to stan zawieszenia – przestrzeń, w której działanie nie prowadzi do zmiany, a energia rozprasza się w pustce. To utknięcie w systemie, w którym wysiłek nie przekłada się na postęp. To pulsacja bez efektu, rozpędzone koło, które niczego nie wprawia w ruch.

Wystawa łączy fotografie i instalacje przestrzenne, w których ciało mierzy się z ograniczeniem, powtarzalnością i napięciem. W kontekście narastającej niestabilności społecznej i ekologicznej staje się refleksją nad zmęczeniem, utratą sprawczości i próbą odnalezienia stanu, który nie byłby wyłącznie stratą energii.

Na pierwszy plan wystawy wysuwa się motyw pustynnienia – piasek zgrzyta w zębach i osadza się na wargach, ciężar narasta od środka. To opowieść o osobistej porażce, kulturowym wysychaniu i utracie kierunku. Jałowienie dotyka nie tylko krajobrazu, ale i kobiecego ciała – wyczerpanego oczekiwaniami, podporządkowanego rytmom, które nie prowadzą do odnowy. Wystawa odziera kobiece doświadczenie z płodności – biologicznej i twórczej.

To także refleksja nad procesem: nad zmaganiem się z materią, myślami i własnym impasem rozgrywającym się na tle kultury sukcesu, nieustannego pośpiechu i często pozornej produktywności. Tu nie ma spektakularnych gestów. Jest monotonna walka z entropią, powtarzalność prób działania mimo świadomości, że wysiłek nie oznacza rezultatów.

Tymczasem pustynia po prostu jest – obojętna, rozciągnięta w czasie i przestrzeni jak płótno, z którego wymazano wszystkie znaki. Gdzie każdy krok grzęźnie w niestabilnym gruncie, piasek zasypuje oczy, a spierzchnięte usta przypominają o oskomie, o pragnieniu, którego nie da się zaspokoić. Pustynia jest przestrzenią dezorientacji, zamazywania pamięci, złudzeń, narastającej maligny. Jedyne co wokół i co w środku to pustka. Nie ma dróg – są tylko ślady, które gorący wiatr zasypuje szybciej, niż można je zostawić.

Wystawa w ramach projektu „Proste pytania – trudne odpowiedzi”.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury