Otwarcie: 8.12.2023 (piątek), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt (przestrzeń Curortu Vieniava), ul. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wystawa na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych.
Uwaga! Na wystawie odtwarzane są głośne dźwięki ­– przestrzeń całej Galerii może być czasowo nieprzyjazna dla osób wrażliwych sensorycznie. Te osoby zapraszamy do zwiedzania w następujące dni: wtorek, czwartek, piątek, sobota, niedziela od 12.00 do 16.00 lub w środy od 12.00 do 19.00. Ciche godziny na wystawie obowiązują w środy od 15.00 do 19.00. Otwarcie tłumaczone na PJM, tłumaczenie: Marta Stępniak, oraz na język ukraiński, tłumaczenie: Volodymyr Dyshlevuk.
Wystawa czynna do 5.05.2024 (wt.–niedz., godz. 12.00–19.00)

Wstęp wolny

Osoby artystyczne: Barbara Gryka, HERR WUNDER (Kuba Niedźwiedź), Przemysław Piniak, Kamil Janczewski (bolimienoga), Agata Konarska, Blanka Rzepecka
Osoby kuratorskie: Waldemar Tatarczuk, Mateusz Wszelaki

Otwarciu wystawy towarzyszyć będzie performance Ali Urwał.

• Kuratorskie oprowadzanie: 8.02.2024 (czwartek), godz. 17.00  oraz 15.02.2024 (czwartek), godz. 17.00; prowadzenie: Mateusz Wszelaki

„Uratujemy świat – my młode i dziad!” – ten proroczy tekst niedawno usłyszeliśmy podczas spotkania, które nieformalnie zawiązało się w jednej z lubelskich kawiarni. Pomiędzy rozwibrowanym towarzystwem, aromatem kawy i lejącym się winem wstała grupka młodych osób, które z wielkim namaszczeniem próbowały przekonać nas o konieczności kolektywizmu, wspólnej racji, pójścia ramię w ramię i odrzuceniu wszelkiej niezgody. Na samym początku ciężko się na to patrzyło, bo owa grupa nie miała żadnej siły przebicia. Aż do wygłoszenia tego proroctwa… Skąd nagle takie namaszczenie w ich słowach? Skąd taka powaga i zdolność do dotknięcia ludzkich serc? Zadawaliśmy sobie pytanie. Od tego momentu to już nie osobiste problemy były meritum, ale przekaz płynący ze wspólnego bycia. Kto jest tymi młodymi, a kto dziadem? I jaka jest rola wspomnianego dziada? Każda osoba, która wtedy była z nami w kawiarni wyciągnęła notatnik, skrawki papieru, resztki serwetek i poczęła notować. A notatkami były plany na ratunek świata. Momentami naiwne, górnolotne, niektóre pisane ze świadomością braku odpowiednich środków. Ale one były, one się wydarzały, tam wydarzała się magia wyjścia poza zamknięte głowy. Nagle stały się one otwarte na rzeczywistość dookoła, której nie da się już ominąć.

Dosłownie czuliśmy się jakby księżyc przybliżył się do nas. A my staliśmy się niczym owładnięci magią. Magią nocy, chwili, trwania. Magią marzeń, rytuałem kolektywnego stawania się… no właśnie, kim-stawania? Kim stajemy się podejmując próbę działania? Przecież jasne, że czarodziejkami. Czarodziejki zmieniają rzeczywistość. A księżyc im towarzyszy.

Nagle brawa i szybki powrót do rzeczywistości. Znowu przy kawie, gwarze rozmów i wokół zajętości problemami codzienności osobistej. Ale my, dalej siedzący przy jednym stoliku wiedzieliśmy, że coś tli się w nas. Wiedzieliśmy, że mając to coś musimy odpowiedzieć na wezwanie, które rozlega się nadal. Które brzmi, które dudni niczym dzwon na wawelskiej wieży. Dlatego zapraszamy Was do świata naszych odpowiedzi, naszej analizy, naszych łez i radości. Tańca i snu, transu i śmiertelnej rzeczywistości. Nas młodych i dziada-Waldemara. Bo w końcu zawsze patrzymy na naszych dziadów, choćby nie wiadomo jak nas irytowali. Zawsze niesiemy jakieś dziedzictwo. Zawsze wchodzimy w jakiś labirynt – (na)znaczeń, spojrzeń, opinii, pochwały i krytyki.

Niech świeci księżyc, a kapela na patykach dudni marsza!

(tekst: Mateusz Wszelaki)

Otwarcie: 25.11.2023 (sobota), godz. 17.00; wydarzenie towarzyszące: koncert na pożegnanie lata
Gdzie: Galeria Labirynt (przestrzeń Curortu Vieniava), ul. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wystawa na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych. Wernisaż nieprzyjazny dla osób z nadwrażliwością sensoryczną na dźwięki i światła.
Wystawa czynna do 3.12.2023 (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00)
Wstęp wolny

Osoby artystyczne: Kolektyw [ZOBACZ JAK] – Paulina Mazurek i Michał Tokarz
Kuratorka: Aleksandra Pietrzak

Elsewhereland. Wielkie narracje

Od wielkich wypraw i odkryć geograficznych Marco Polo, Krzysztofa Kolumba, Vasco da Gamy, Amerigo Vespucciego, Ferdynanda Magellana, przez Mary Kingsley, Marię Czaplicką, Felicity Aston, Idę Pfeiffer, aż po zmasowaną turystykę, konsumpcjonizm i biura podróży.

Za początek turystyki uznaje się rok 1841, kiedy Thomas Cook zorganizował wycieczkę kolejową z Leicester do Loughborough. Po zaledwie stu siedemdziesięciu latach – jak podaje Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) – liczba podróżujących po świecie przekroczyła miliard, z roku na rok sukcesywnie rosnąc, aż do czasu pandemii COVID-19.

Turystyka stanowi jedną z najpotężniejszych gałęzi światowego handlu oraz istotny środek globalizacji. Im wyższy będzie wskaźnik globalnej turystyki, tym większa będzie przenikalność kultur. Wizerunki krajów się skomercjalizowały, stały się towarem wystawionym na sprzedaż, co stworzyło turystyczny symulakr – imitację – wyobrażeń o rajskich wakacjach i nowych wielkich podróżach. Jak pisał Dean MacCannell powstała „nowa klasa próżniacza”, czyli turysta-konsument na wakacjach. Konsumujemy wszystko, włącznie z krajobrazem i scenerią świata, które stają się niezbędną scenografią stymulującą konkretne zachowania. Czym byłyby wakacje bez TripAdvisora?

Nie byłoby jednak wakacji bez zdjęć. Aparat jest jednym z najważniejszych i najczęściej spotykanych elementów turystycznego ekwipunku. Turyści często jednak wcale nie podziwiają rzeczywistych widoków, a skupiają się wyłącznie na wyszukiwaniu ich wyidealizowanych przedstawień. Fotografia nie jest odbiciem rzeczywistości, ale jej subiektywną interpretacją. Zdjęcia są turystyczną narracją zwielokrotnionych, zreprodukowanych stereotypowych znaków.

Przypomnij sobie tylko, ile czasu zajęło Ci znalezienie kadru bez śmieci na pierwszym planie? Rzeczywistość zmienia się pod nasze oczekiwania. Jeśli coś do niej nie pasuje, zasłaniamy je kurtyną, retuszujemy obrazy biedy i zacofania. Współczesna turystyka jest planem w pełni kontrolowanym przez korporacje przemysłu rozrywkowego, towarem. Przestrzeń turystyczna stała się inscenizowanym spektaklem.

Wystawa zaprasza do dialogu z miejskim stylem podróżowania i jego konsekwencjami. Turyści są widzami, a na scenie rozgrywa się spreparowana rzeczywistość, prawdziwe życie toczy się jednak za kulisami.

(tekst: Aleksandra Pietrzak)

Kolektyw [ZOBACZ JAK] – Paulina Mazurek i Michał Tokarz (ur. 1995 w Lublinie i Dębicy) – duet artystyczno-edukatorski, doktoranci dyscypliny sztuki plastyczne Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu KEN w Krakowie. Centrum ich działań stanowi sztuka jako doświadczenie społeczne. W czasie wolnym tworzą w duchu przyjemnego nonsensu i dekonstruują obowiązujące konwencje. Zajmują się zagadnieniami turyzmu, tożsamości lokalnej, terytorium, centrum i peryferii, a także doświadczeniem miejsca i podróży, sposobami percepcji i rejestracji rzeczywistości. Odwołują się do towarzyszącej nam codziennie kultury materialnej i wpisanych w nią konwenansów. Tworzą prace intermedialne łączące instalację, fotografię, grafikę, nowe media, wideo i wiele innych. Jako Kolektyw uczestniczyli w rezydencjach artystycznych STN:ORT 2022 Zaungast – gość przy płocie i w BWA Krosno, są autorami wystawy „Biuro pozostawania” w BWA Krosno i uczestnikami wystaw zbiorowych.

Wystawa w ramach turnusu VI na Curorcie Vieniava.

Kim są a*tystki? Czy to artystki? Istoty o wielkiej wrażliwości, którą chowają głęboko w swoich wnętrzach? Czy zwykłe autystyczne dziewczyny? Czy ich (super)moce pochodzą z gwiazd? Jakie to moce? Z jednej strony – kreatywne, twórcze, a z drugiej – potrzebne w codziennym życiu. Niektóre ich cechy wydają się dość niezwykłe, jak niebotyczna wytrwałość (przydatna do realizowania pasji, często żmudnych i czasochłonnych), umiejętność zapamiętywania obszernej bazy informacji, tworzenia własnych systemów znaków, gibkość umysłu.

Otwarcie: 1.12.2023 (piątek), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Uwaga! Na sąsiadujących wystawach odtwarzane są głośne dźwięki ­– przestrzeń całej Galerii może być czasowo nieprzyjazna dla osób wrażliwych sensorycznie na dźwięki. Zapraszamy do zwiedzania w następujące dni: wtorek, czwartek, piątek, sobota, niedziela od 12.00 do 16.00 lub w środy od 12.00 do 19.00. Ciche godziny na wystawie obowiązują w środy od 15.00 do 19.00. W księgarni można bezpłatnie wypożyczyć nauszniki wyciszające i wózek. Ciche godziny na wystawie obowiązują w środy od 15.00 do 19.00. Wystawa na parterze. Do sali wystawowej prowadzi podjazd o nachyleniu 13 stopni i dwuskrzydłowe drzwi o szerokości 138 cm. Drzwi otwierają się na zewnątrz. Zazwyczaj otwarte jest jedynie lewe skrzydło drzwi. Galeria dysponuje 6 przenośnymi pętlami indukcyjnymi. Wernisaż tłumaczony na polski język migowy, tłumaczenie: Ewelina Lachowska. Otwarcie tłumaczone na język ukraiński, tłumaczenie: Volodymyr Dyshlevuk. Otwarcie tłumaczone na język angielski, tłumaczenie: Krystian Kamiński.
Wystawa czynna do 18.02.2024. (wt.-niedz., godz. 12.00-19.00)
Wstęp wolny

Z kolei niektóre ich zachowania – jak podejmowanie kontaktów z ludźmi, patrzenie innym w oczy, poruszanie się po świecie emocji i niepisanych zasad – to niby nic takiego. Jednak dla dziewczyn i kobiet w spektrum to często wypracowywane latami triki, kamuflaż, dzięki któremu wtapiają się w otaczający, neurotypowy świat. I choć może się wydawać, że nic je to nie kosztuje, dopasowywanie się do świata wymaga niewyobrażalnego wysiłku. Więc być może czasem nie warto tego robić, by świat stał się bardziej różnorodny, a dzięki temu ciekawszy.

Na wystawie prezentujemy w większości nowe prace, stworzone na potrzeby niniejszego projektu. Niektóre realizacje zostały wyciągnięte z szuflad i domowych archiwów. Wszystkim pracom towarzyszą teksty, w których każda z uczestniczek wystawy odsłania rąbka tajemnicy dotyczącej tego, jak to jest być a*tystką.

A*tystki: Anna Bigos, Nina Bułtowicz, Paulina Garbiec, Kamilla Jabłońska, Dorota Mościbrodzka, Magdalena Szubielska
Kuratorki: Agata Sztorc-Gromaszek, Magdalena Szubielska

Wystawa organizowana w ramach stypendium Prezydenta Miasta Lublin.

W pierwszym projekcie drugiej edycji „Queerujemy Lublin” chciałybyśmy zaprezentować wam perspektywę, której wcześniej jeszcze nie było, czyli lubelski queer oczami lesbijki.

Otwarcie wystawy: 24.11.2023 (piątek), godz. 18.00
Gdzie: Biblioteka Azyl Galerii Labirynt, ul. Lipowa 13, Lublin (wejście od ul. Ofiar Katynia)
Dostępność: Wystawa odbywa się na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych. Otwarcie tłumaczone na PJM, tłumaczenie: Jolanta Gromada, oraz na język ukraiński, tłumaczenie: Volodymyr Dyshlevuk.
Wystawa czynna do: 31.12.2023 (wt.–sob.: 13.00–18.00)
Wstęp: wolny

Kiedy zalecone przez psycholożkę pisanie dzienników i notek przestało wystarczać, miharin sięgnęła po to, co miała pod ręką, żeby dać upust swoim myślom i emocjom. Zaczęła robić kolaże, takie chaotyczne i czasem niechlujne, przypominające to, co dzieje się w jej głowie.

miharin (i papier) przyjmą wszystko: od gazetek plotkarskich z kiosku pod blokiem babci, poprzez stare magazyny tatuatorskie, gazetki „BRAVO” z odzysku, kwartalniki queerowe (najczęściej „Replika”), miesięczniki Izb Lekarskich, aż po opakowania i ulotki po lekach, zapomniane szkice, zniszczone książki i wiele innych rozmaitych elementów, które za pomocą kleju w sztyfcie da się przyczepić do kolorowej tektury. Im więcej śmieci, tym lepiej! miharin najbardziej docenia te, które zostały jej przez kogoś podarowane. No dobra, czasem tu i tam pojawią się jakieś kolorowe taśmy kupione w sklepie papierniczym, bo po prostu są urocze. W twórczości miharin ważne jest zero-waste, czyli dawanie śmieciom drugiego, artystycznego życia i zużywanie jak najmniejszej ilości nowo wyprodukowanych materiałów.

„wykle(ja)nki” to zbiór myśli i emocji, które towarzyszyły miharin przez ostatnie trzy lata, porusza się w tematyce przeżywania swojej tożsamości jako osoba queer i lesbijka, relacji romantycznych między kobietami oraz wzlotów i upadków zdrowia psychicznego.

miharin (ona/jej) – urodzona w 2000 roku w Lublinie miłośniczka kobiet i kobiecości, szczególnie tej przegiętej. Inspirację do tworzenia czerpie najczęściej od Księżyca, własnego ciała i umysłu oraz osób artystycznych, które spotyka na swojej drodze. Lubi nosić perły o nieregularnych kształtach i uważa, że wschody słońca są dużo bardziej romantyczne od zachodów.

Projekt „Queerujemy Lublin” dofinansowany jest z funduszy Europejskiej Fundacji Kultury w ramach programu „The Europe Challenge 2022–2023”.