Kiedy: 7.02.2025 (piątek), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Język: wydarzenie tłumaczone na PJM: Ewelina Lachowska; jęz. ukraiński: Volodymyr Dyshlevuk, jęz. angielski: Hubert Bania
Wstęp wolny

Olha Marusyn przyjechała do Lublina na początku grudnia zeszłego roku. W domu zostawiła pianino – czarną Ukrainę. Grała na niej codziennie. Wzięła ze sobą syntezator Korg, ale on nie jest w stanie jej zastąpić. Czarna Ukraina. Nie o niej jednak będzie ten performans, a o infrastrukturze. To jest coś, co dostrzegamy dopiero wtedy, gdy zaczyna się psuć, jest niszczona, wali się, przestaje nam służyć. Labirynt okazuje się dobrym miejscem, aby o tym mówić. I o wieczności, którą – według Marguerite Duras – możesz mieć w sobie, lecz kiedy umrzesz, ona umrze wraz z tobą.

Olha Marusyn mieszka w Kijowie, jest artystką multidyscyplinarną – zajmuje się muzyką, choreografią, performansem. Jej praktyka artystyczna ma korzenie w samoorganizacji i tańcu, na przecięciu z polityką. Artystka interesuje się refleksyjną autoprezentacją grup i jednostek oraz odtwarzaniem oraz kopiowaniem, które traktuje jako sposoby dokumentowania niewidzialnej rzeczywistości.

Rezydencja artystyczna w ramach programu Lublin Station realizowanego we współpracy z Galerią Artsvit w Ukrainie.

Kiedy: 14.11.2024 (czwartek), godz. 18.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Język: wydarzenie w języku polskim. Brak tłumaczenia na PJM. Brak tłumaczenia na język ukraiński i angielski.
Wstęp wolny

„Początkowo performans T H E  B O R D E R / G R A N I C A miał zaistnieć jako dokument o Antoninie Romanovej. Wojna zatrzymała performerkę na froncie, ale to nie znaczyło, że nie mogła być jeszcze z nami w innej odsłonie. Dalsza praca zaprowadziła mnie w zupełnie nowe miejsce, do którego zaprosiłam – w premierowej odsłonie performansu – Olenę Matoshniuk, malarkę wspierającą artystki z Ukrainy mieszkające w Polsce. Wszystko to dokonało się za sprawą Jarosława Freta, który – po usłyszeniu historii Romanovej – przekonał mnie, abym ją przywołała, uobecniła.

T H E  B O R D E R / G R A N I C A to performans o tworzeniu nowego, intymnego języka [Nie]Obecnych, który przestaje być „drutem kolczastym”. Pisząc o „drucie kolczastym”, pragnę przywołać obraz dialogu więźnia czy więźniarki ze światem zewnętrznym albo osobę uchodźczą za owym drutem. Ciągle słyszymy głosy mówiące o tym, że pragniemy człowieczeństwa, a nie drutu kolczastego.

T H E  B O R D E R / G R A N I C A oscyluje na skraju performansu z rytuałem i uroczystością. Na naszych oczach staje się „obrzędem przejścia”, momentem „odebrania i nadania” jednocześnie. Tworzy nowe pole, w którym czas jest już tylko ruchomym obrazem wieczności.

T H E  B O R D E R / G R A N I C A otrzymała ostateczny kształt w Szkocji podczas prezentacji na Festiwalu Fringe w Edynburgu. Ta odsłona performansu, z udziałem moim i Antoniny Romanovej, powstała we współpracy z Jarosławem Fretem, w ramach Studia WACHOWICZ/FRET.

Projekt zrodził się z potrzeby dawania głosu tym, których głos jest w zawieszeniu”.
[Monika Wachowicz]

T H E  B O R D E R / G R A N I C A otrzymała na Festiwalu Fringe w Edynburgu główną nagrodę The Scotsman’s Fringe First 2024 oraz nominację do The Brighton Fringe Excellence Award.

Pomysł: Monika Wachowicz
Współpraca: Jarosław Fret
Wykonanie: Antonina Romanova i Monika Wachowicz
Teksty: Antonina Romanova i Monika Wachowicz

Podczas performansu są wykorzystywane fragmenty zapisu wideo działań Antoniny Romanovej, odbywających się w ramach projektu „Tekst”.

Aranżacja przestrzeni: Jarosław Fret i Monika Wachowicz
Montaż wideo: Maciej Mądry, Jarosław Siejkowski
Czas trwania: ok. 40 minut
Produkcja: Instytut im. Jerzego Grotowskiego i Monika Wachowicz Studio Ciała i Emocji
Pokaz premierowy: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław, 2.04.2023
Dotychczasowe prezentacje performansu:
Festiwal Różność/Równość, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta, Wrocław, 9.05.2023
Sympozjum „Saving Hope: Theatrical Artivism in Spaces of Conflict”, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław, 17.06.2023
Tydzień Sztuki Ukraińskiej w Poznaniu, Republika Sztuki Tłusta Langusta, Poznań, 26.08.2023
Międzynarodowe Forum Sztuki Performance, Saloniki (Grecja), 22.09.2023
Cykl SZTUKA W SŁUŻBIE DUCHA I CIAŁA, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Katowice, 17.12.2023
Festiwal Fringe, Edynburg (Szkocja), 16 prezentacji w okresie od 3–24.08.2024

Antonina Romanova jest reżyserką, aktorką i performerką. Tworzy autorskie projekty, gra na ukulele. Jest osobą niebinarną. Artystka urodziła się i dorastała na Krymie. Jest narodowości rosyjskiej, ma obywatelstwo ukraińskie.

Studio Wachowicz/Fret to twórczy tandem, którego pierwszym zrealizowanym projektem był, powstały w grudniu 2021 roku, „Sheol/ שְׁאוֹל”. Praca Studia poświęcona jest wzajemnemu przenikaniu się sztuki teatru i performansu oraz ich gatunkowego dopełnienia się w każdym scenicznym akcie. Hybrydowość, otwartość form, nad którymi pracuje Studio, sprawia, iż powstałe w ramach kolejnych projektów prace określone zostają jako performatywne instalacje, seanse czy po prostu – akcje. Ich wspólnym mianownikiem pozostaje sonoryczność i wyjątkowe wyczulenie na dźwięk, wibracje związane z każdym najmniejszym choćby działaniem. Twórcy podejmują regularną współpracę z wieloma osobami artystycznymi, dla których ważna jest wrażliwość muzyczna w uznaniu jej prymarnego charakteru w określaniu tego, co międzyludzkie i arcyludzkie. Prace Studia budowane są głównie z narzędzi teatralnych wywodzących się z tradycji tragicznej, a nie dramatycznej. To dożylne Słyszenie Świata!

Wydarzenie jest realizowane w ramach ogólnopolskiego projektu Perform[ing] Poland Instytutu im. Jerzego Grotowskiego: więcej informacji

Tegoroczna odsłona Performance Platform Lublin 2024 skieruje nas w przeszłość, w teraźniejszość i ku przyszłości.

Kiedy: 28–30 października 2024, codziennie od 18:00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. Jerzego Popiełuszki 5, Lublin
Wstęp wolny

Festiwal Performance Platform Lublin od 2009 roku odbywa się w Lublinie i jest tworzony z myślą o młodych osobach twórczych, dając im miejsce artystycznej wypowiedzi. Podczas każdej edycji festiwal otwierał się na nowe formy, by wspólnie poznawać, czym jest ta dynamicznie zmieniająca się dziedzina sztuki.

Tym razem organizatorzy postawili na poszukiwanie różnorodności i odmienności sztuki performansu, spotykając ze sobą osoby artystyczne z trzech pokoleń przełomu XX i XXI wieku. Założeniem jest możliwie szerokie spojrzenie na istotę i tworzywo żywej formy wypowiedzi, eksperymentowanie, a także jak przełamywane były/są konwencje, (nie-)przekraczane zastane granice, (nie-)wymykanie się definicjom niezależnie od czasu powstania pracy.

Każdy dzień będzie kontynuacją i poszukiwaniem zmian, rozpoznawaniem obecnych tendencji w sztukach wizualnych w działaniach osób artystycznych różnych pokoleń.
Po performansach odbędą się spotkania z osobami artystycznymi oraz afterparty.

Program

pon. 28.10.2024, od godz. 18.00

Arti Grabowski
Kali Katharsis
Milkbaby – Pat Dudek & MANOID
Przemysław Piniak
Filipka Rutkowska
Bożna Wydrowska

spotkanie z osobami artystycznymi
after: Damian Drozd

wt. 29.10.2024, od godz. 18.00

Janusz Bałdyga
Oskar Dawicki
Dariusz Fodczuk
Paweł Korbus
Katarzyna Kozyra
Aleksandra Kubiak
Ewa Zarzycka

spotkanie z osobami artystycznymi
after: MANOID

śr. 30.10.2024

godz. 14.00-17.00
Projekcja archiwalnych dokumentacji performansów z lat 80. i 90.
Warsztaty Kultury, ul. Grodzka 5a, sala widowiskowa

godz. 15.00-16.00
Spacer śladami performansu w Lublinie
zbiórka na Rynku pod Trybunałem Koronnym
prowadzenie: Waldemar Tatarczuk

od godz. 18.00

Damian Drozd
Sonia Dudek
Michał Kowalczys
Alicja Paszkiel
Niko Płaczek
Kuba Stępień
Ala Urwał

after: VITALIY

Organizatorka: Fundacja Sztuki Performance
Partnerzy: Galeria Labirynt, Warsztaty Kultury w Lublinie
Patronat medialny: Magazyn SZUM
Projekt realizowany dzięki wsparciu Miasta Lublin.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura – Interwencje. Edycja 2024.

Czy da się stworzyć mapę sztuki? Wystawie „100 lat w Labiryncie” towarzyszy ciągłe myślenie o przeszłości, współczesności i przyszłości jako pewnego rodzaju kręgu, który nigdy się nie domyka i na nowo otwiera.

Kiedy: 9.10.2024 (środa), godz. 18:00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5
Język: wydarzenie w języku polskim. Tłumaczenie na PJM; tłumaczka: Ewelina Lachowska. Brak tłumaczenia na język angielski i ukraiński.
Wstęp: wolny

Poprzez powtórzenie performansu zaprzyjaźnionej z Galerią artystki Ewy Zarzyckiej chcemy jej oczami spojrzeć na obecną sztukę. Co widać na mapie i czy mapa staje się terytorium?

Ciekawych odpowiedzi na te pytania zapraszamy do Labiryntu już w środę, 9 października.

Komentarz artystki:
– Pierwszy raz prezentowałam moje prace w Galerii Labirynt w 1980 roku. Był to pokaz filmu „Przejawy” i performans – rodzaj komentarza.

Podczas otwarcia mojej pierwszej indywidualnej wystawy w Galerii Labirynt w 1991 roku wykonywałam performans pt. „Mapa sztuki”. Wykonywałam rodzaj wykresu – mapy sztuki, zastanawiając się: „Skąd się bierze sztuka?”.

Teraz, po latach, pragnę i zamierzam wykonać rodzaj rekonstrukcji tej mojej „starej mapy”. Planuję na nowo zadać sobie pytania, które zadawałam sobie w tamtej sytuacji. Jednocześnie planuję przywołać komentarze artystek i artystów z kręgu Galerii Labirynt. Być może skonfrontuję się ze stanem współczesnej świadomości sztuki – z pozycji skrajnie subiektywnej.

Wydarzenie towarzyszy wystawie „100 lat w Labiryncie”.

Wydarzenie w ramach projektu „Galeria Labirynt – od galerii obrazów do galerii dla ludzi”.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura-Interwencje. Edycja 2024

Sfinansowane przez Unię Europejską w ramach Krajowego Planu Odbudowy.

Kiedy: 19.05.2024 (niedziela), godz. 16.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wydarzenie odbywa się na parterze. W księgarni można bezpłatnie wypożyczyć nauszniki wyciszające i wózek. Galeria dysponuje 6 przenośnymi pętlami indukcyjnymi. Wydarzenie tłumaczone na język ukraiński, tłumaczenie: Volodymyr Dyshlevuk.
Wstęp: wolny

UWAGA! Informujemy, że podczas performansu pojawia się nagość.

„W drugim roku wojny zrozumiałam: jedyne, co mnie interesuje, nad czym warto pracować, na co warto zwrócić uwagę i na czym mogę się skupić (i należy mnie teraz wysłuchać w całości i nie przerywać), to poszukiwanie życia wiecznego.

gromadzimy się wokół otchłani i próbujemy zajrzeć
odbija się, wymyka się naszemu spojrzeniu
nie da się patrzeć bezpośrednio w otchłań utraty
są znane sposoby, aby sobie z tym poradzić
na przykład możesz opracować małe tańce, delikatne ruchy, które pozwalają na głaskanie, dotykanie, kręcenie się wokół
nie wystarczy wykonać, nazwijmy to, «ćwiczenia wokół pustki» jeden raz, to nie wypełni i nie zniszczy otchłani
trzeba będzie powtórzyć krąg i powtórzyć jeszcze raz
to rytuał skracania, przemyślenia dystansu i otwierania ciała na taką bliskość, nic nie ryzykując”.

Olha Marusyn to ukraińska artystka pochodząca z obwodu iwanofrankowskiego. Jej interdyscyplinarna praktyka łączy choreografię, performance, teatr, wideo oraz pracę z tekstem. Głównym medium artystki jest jej własne ciało, które często ma kontynuację w otoczeniu. Artystka traktuje choreografię jako eksplorację świata poprzez składnię i język. Praktyka cielesna artystki poświęcona jest pracy z niemożliwością i pustką.

Projekt ,,Secondary Archive. Women Artists in War” jest wspierany przez Unię Europejską w ramach programu House of Europe.

Partnerzy: Galeria Artsvit, Fundacja Katarzyny Kozyry

Kiedy twoi bracia są na wojnie, ty również jesteś na wojnie. Kiedy nie mogą spać w nocy z powodu ciągłego ostrzału, ty też nie możesz zasnąć i sprawdzasz, kiedy ostatnio się z tobą kontaktowali. A kiedy czas, gdy  „użytkownik był online”, pokrywa się z godziną następnego nalotu, to staje się to przerażające, podobnie jak w starej bajce o dzikich łabędziach: „jeśli wypowiesz choćby jedno słowo, oni zginą”. Tylko my możemy i musimy mówić. Rozmawiać z dostawcami broni, pracownikami sklepu z dronami, medycyną taktyczną oraz rozpowszechniać informacje i szukać rzeczy, których potrzebują.

Możemy rozmawiać, ale nie możemy stracić uwagi. Wydaje się, że gdybyśmy odłożyli telefon na kilka minut, moglibyśmy przegapić pilną prośbę, a ktoś mógłby zginąć przez naszą nieuwagę. Jesteśmy Ukrainkami i Ukraińcami, którzy teraz są wolontariuszami na froncie. Ktoś tam na wojnie ma rodziców, braci, siostry, dzieci, bliskich. Dlatego my wszyscy, codziennie tracąc siły, tkamy koszule ratunkowe z pokrzyw, aby wszystkie nasze dzikie łabędzie wróciły do domu żywe.

W różnych kulturach pojawiają się opowieści o zaklętych braciach zamienionych w ptaki, takie jak „Dzikie łabędzie”, „Jedenaście łabędzi”, „Dwunastu braci”, „Siedem wron”, „Siedem żurawi”… Ten sam spisek pojawia się nawet w starożytnej legendzie o Królu Learze. Zazwyczaj, zgodnie z fabułą baśni, tylko siostra może uwolnić braci od klątwy. Musi utkać koszulę dla każdego brata z pokrzyw zerwanych na cmentarzu (lub lnu, ostu, kwiatów), musi to robić bez przerwy, bez uśmiechu i bez słowa. Dopiero wtedy, gdy bracia ubiorą te ręcznie tkane ubrania, przemienią się w ludzi, a klątwa zostanie złamana.

(Violetta Oliinyk)

Podczas trzydniowego performansu artystka będzie w milczeniu ręcznie wytwarzać koszulę z wcześniej zerwanych pokrzyw. To działanie odnosi się do okropności wojennej rzeczywistości w Ukrainie i jest znakiem solidarności ze wszystkimi, którzy doświadczyli rozłąki z najbliższymi osobami. 

Kiedy: 22.09-24.09.2023 (pt.-niedz.), godz. 15.00-19.00
Gdzie: Galeria Labirynt 2, ul. Grodzka 3, Lublin
Dostępność: Performans w przestrzeni niedostępnej dla osób z niepełnosprawnością motoryczną.
Wstęp: wolny
Kurator: Mateusz Wszelaki

To miejsce na Twoją historię.
Taki napis umieszczony był na skrzynce w przestrzeni wystawy „Tyle dobrego zawdzięczam Tobie, Panie”. Podczas wernisażu mówiliśmy, że najważniejszy jest tu odbiorca, a sama wystawa ma być przestrzenią dialogu i wielogłosu. Przez cztery miesiące osoby odwiedzające zostawiały w skrzynce anonimowo swoje przemyślenia i wspomnienia dotyczące ich współczesnego i dawnego doświadczenia wiary, katolickiego wychowania, lekcji religii. Dzieliły się odczuciami, jakie budziła w nich wystawa, mówiły o sobie, o Bogu, o ludziach napotkanych podczas edukacji religijnej. Na zakończenie pozwolimy tym historiom wybrzmieć w galerii, a każda z nich dostanie swój głos i swoją przestrzeń. Każda zostanie wysłuchana.

Kiedy: 1.10.2023 (niedziela), godz. 18.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wydarzenie odbywa się na parterze. W księgarni można bezpłatnie wypożyczyć nauszniki wyciszające i wózek. Galeria dysponuje 6 przenośnymi pętlami indukcyjnymi. Wydarzenie tłumaczone na język ukraiński, tłumaczenie: Volodymyr Dyshlevuk.
Wstęp: wolny

Osoby performujące: Paulina Mazurek, Kamila Janik

Wydarzenie towarzyszące wystawie Pauliny Mazurek „Tyle dobrego zawdzięczam Tobie, Panie”. Wystawa prezentuje osobistą drogę autorki poprzez retrospekcję procesu jej wychowywania w wierze katolickiej. Jest spojrzeniem dorosłej katoliczki na treści, których uczono ją w dzieciństwie. Punktem wyjścia prezentowanych asamblaży są zeszyty do religii, których fragmenty zostały zestawione z pracami w charakterze podpisów. Osobiste archiwa przeplatają się z dewocjonaliami. Wystawa czynna do 1.10.2023 (wt.–niedz., 12.00–19.00).

Paulina Mazurek, ur. w 1995 r. w Lublinie. Doktorantka Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie w dziedzinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Absolwentka fotografii na Uniwersytecie Warszawskim i sztuki współczesnej na UP. Edukatorka w Galerii Labirynt. Fotografka, fotoedytorka, artystka intermedialna, początkująca kuratorka. Posługuje się szeroko pojętym medium fotografii, wideo, kolażu analogowego, montażu cyfrowego. Działa także w obszarze dokumentu subiektywnego i „nowych nowych mediów”. Porusza kwestie społeczne i relacyjne, interesują ją wątki międzypokoleniowe, socjologia codzienności. Często czerpie z estetyki kiczu. Finalistka Grand Press Photo 2020, nominowana za reportaż oraz portret w kategorii Young Poland, uczestniczka wystaw indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Razem z Michałem Tokarzem tworzy Kolektyw [ZOBACZ JAK].

Kamila Janik, ur. 1995 r. w Lublinie. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie (2019). Ukończyła szkołę, grając w dyplomach „prawie my” reż. Marcina Wierzchowskiego oraz „#Gwałt na Lukrecji” reż. Marcina Libera. Współpracowała z teatrami w Krakowie, w Sosnowcu i w Warszawie, od stycznia 2022 roku jest aktorką Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W trakcie studiów aktorskich studiowała także judaistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, brała udział w licznych czytaniach performatywnych, filmach i serialach.

Więcej o wystawie „Tyle dobrego zawdzięczam Tobie, Panie”

Kiedy byłxm dzieckiem podczas wakacji u ojca budowałxm w lesie szałasy i bazy. Lubiłxm robić coś z niczego, tworzyć chatki, w których mogę się schronić.

Przegapiłxm moment, w którym dziecięca zabawa zmieniła się w rzeczywistość. Brak akceptacji ze strony społeczeństwa i rządu pozbawia queery poczucia bezpieczeństwa, często też fizycznego domu.

Dzisiaj wszyscy jesteście zaproszeni, chodźcie. Z patyków zrobię nam dom.

Wydarzenie towarzyszy wystawie „Nie wymyślaj, jeszcze ci się odwidzi”.

Kiedy: 28.07.2023 (piątek), godz. 17.00
Gdzie: Biblioteka Azyl (dawna Galeria Labirynt | Plaza), ul. Lipowa 13, Lublin (wejście od ul. Ofiar Katynia, obok CityFit)
Dostępność: Performans odbywa się na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych. Performans potrwa pół godziny.
Wstęp: wolny

Anastas Krusińska (zamienne zaimki) – niebinarna osoba aktywistyczna, edukatorska. Wierzy, że sztuka może aktywizować. W swoich działaniach skupia się na słowach – w formie pisemnej i mówionej. Wierzy, że to jak mówimy zmienia rzeczywistość. Na co dzień działa z językiem – pisząc poezję, teksty, prowadząc warsztaty. Osoba samorzecznicza, uwidacznia obecność osób niebinarnych w Polsce. Lubi zadawać niewygodne pytania.

Spotkajmy się na drugiej imprezie z cyklu #artafterdark – chillout i sztuka, bar i strefa twórcza – a to wszystko przy dźwiękach muzyki disco lat 60. i 70. w przestrzeni Galerii Labirynt.

Podczas tej imprezy szczególnie chcemy skupić się na aktywności performatywnej – slamie poetyckim, czytaniu, performansie, happeningu, improwizacji i działaniach w sferze body artu. Do uczestnictwa zapraszamy indywidualnie i grupowo. Nie musisz być osobą artystycznie doświadczoną. Stawiamy na eksperymentowanie i poznawanie nawzajem swoich opinii, marzeń, problemów i wizji. Zespół Galerii Labirynt służy pomocą w zakresie konsultacji i pomocy technicznej – wystarczy zostawić adnotacje w formularzu zgłoszeniowym w odpowiednim miejscu.

Link do formularza zgłoszeniowego
Zgłoszenia przyjmujemy do 11.04.2023 do 23.59.

Curort Vieniava to przestrzeń spotkań, imprez i twórczej wolności w charakterze open gallery. To miejsce, w którym dochodzi do dyskusji. Zapełniamy labiryntowe ściany performatywnym, wyraźnym, dającym do myślenia głosem młodego pokolenia. Potajemnie razem przygotowujemy interdyscyplinarne dzieło. To właśnie ten głos ma wejść w dialog z miejskim życiem, klimatem i problemami dnia codziennego. Najważniejszy jest proces, nie końcowy produkt. Czekamy też na Wasze prace, które być może powstały dawno, leżą w szafach i chcecie zostawić je w przestrzeni! Do aktywności zapraszamy osoby w wieku 15–30 lat.

Chcesz się zaangażować? Dołącz do otwartej grupy i bądź na bieżąco – link do grupy fb.

Wieczór performatywny i disco lat 60. i 70. w Curorcie Vieniava | #artafterdark vol. 2

KIEDY: 14.04.2023 (piątek), godz. 20.00–2.00
GDZIE: Galeria Labirynt, ul. Popiełuszki 5
WSTĘP: wolny
DOSTĘPNOŚĆ: Impreza odbędzie się na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych. Wydarzenie nieprzyjazne dla osób z nadwrażliwością sensoryczną na dźwięki i światła. Brak tłumaczenia na polski język migowy.

ROZKŁAD JAZDY:
20.00–22.00 wieczór performatywny
22.00–02.00 disco lat 60. i 70. / mile widziany ubiór w tym klimacie!

UFOPxRNO to potężne one person show z zacięciem artystycznym niczym u Tommy’ego Wiseau. ArTyStKa przygotowała wszystko sama od początku do końca. Spodziewajcie się przegiętej scenografii, lśniącego kostiumu, charakteryzacji nie z tego świata, a przede wszystkim poezji, która drapie w żołądek.

Kiedy: 31.03.2023 (piątek), godz. 18.00
Gdzie: Biblioteka Azyl (dawna Galeria Labirynt | Plaza), ul. Lipowa 13, Lublin (wejście od ul. Ofiar Katynia, obok CityFit)
Dostępność: Wystawa odbywa się na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych. Tekst performansu będzie dostępny w trzech wersjach językowych: polskiej, ukraińskiej i angielskiej.
Wstęp: wolny

Co się stanie, kiedy połączymy drag i slam poetycki? Na to pytanie odpowie Opal Ćwikła, zabierając was w międzygalaktyczną wycieczkę do krainy dragiem i słowem płynącej. Będzie brokat, przepych i absolutne przegięcie. Będzie też smutek i łezki.

W trakcie performansu Opal Ćwikła zaprasza do wspólnego czytania twórczości własnej. Osoby, które nie czują się komfortowo z przemawianiem publicznym, a mimo tego chcą podzielić się swoim tekstem, zachęcamy do przesłania go elektronicznie przed wydarzeniem. Artystka przeczyta wszystkie przesłane teksty, aby każdy z nich miał okazję wybrzmieć.

Performans zachęca do kolektywnego przeżywania w ramach własnych możliwości i strefy komfortu. Osoby uczestniczące w wydarzeniu decydują o stopniu swojego zaangażowania – można obejrzeć show i od razu wyjść, można zostać na wspólnym czytaniu, ale nie odezwać się słowem, można przesłać Opal tekst i się do niego nie przyznać, można też przyjść w pełnym kostiumie i skupić na sobie całą uwagę.

Teksty można wysyłać do dnia 24.03, na adres: opalcwikla@gmail.com.

Opal Ćwikła – mistrzyni Lublina w slamie poetyckim, artystka multidyscyplinarna, poetka, ikona stylu, wannabe performerka, osoba kłirowa, miłośniczka czipsów.

Projekt „Queerujemy Lublin” dofinansowany jest z funduszy Europejskiej Fundacji Kultury w ramach programu „The Europe Challenge 2022–2023”.

autorka grafiki: Opal Ćwikła

Projekt QUEERSTORIES eksploruje queerową sztukę performans i wideo w Ukrainie i Polsce. Głównym wątkiem prezentowanych prac jest queerowa historia naszych krajów, ale nie tylko. Również współczesna rzeczywistość, która bywa opresyjna i trudna, ale zdarza się, że jest pełna koloru i lśniąca od brokatu. Podczas piątkowego wieczoru i nocy – od 19:00 do 2:00 – zobaczymy osiem performansów, a czas pomiędzy nimi wypełni muzyka grana przez queerowe osoby DJ-skie. Zaprezentujemy również prace wideo, większość z nich będzie miało premierę w ramach QUEERSTORIES. Działania artystyczne będą odnosić się do wszystkich liter ze skrótu LGBTQ.

Kiedy: 20.01.2023 (piątek), godz. 19:00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wydarzenie będzie tłumaczone na PJM; tłumaczka: Jolanta Gromada
Wstęp: wolny

Performans: Ala Urwał, Anastas Krusińska, Edmund Krempiński & Natalia Różycka, Filip Kijowski, Krzysztof Lubka
Wideo: AntiGonna, Anton Karyuk, Anton Shebetko, Daniil Galkin, Daniela Weiss, Fyodor Khorkov, Liliana Zeic, Marta Nawrot & Jagoda Wójtowicz, Sarmen Beglarian & Tomasz Fudala, Szymon Adamczak, Vladislav Plisetskiy, Vlad Shast
DJ: Ciężki Brokat – Aldona Relax & Avtomat

Queerstories jest organizowane przez Platformę Inicjatyw Kulturalnych Izolyatsia, Galerię Labirynt i Queer Archives Institute. Inicjatorką projektu jest Alina Kleytman, inspiratorem Oleksandr Halishchuk. Zespół kuratorski: Kateryna Filyuk, Alina Kleytman, Karol Radziszewski, Waldemar Tatarczuk.

Zrealizowano w ramach projektu „QUEERSTORIES“ organizowanego przez Platformę Inicjatyw Kulturalnych IZOLYATSIA i Galerię Labirynt. Projekt finansowany przez Goethe-Institute Ukraine oraz Unię Europejską w programie “HOUSE OF EUROPE”.

Odpowiedzialność za treść ponosi osoba autorska, a opinie wyrażone w tej pracy nie muszą odzwierciedlać poglądów instytucji UE i grantodawców.

Wydarzenie łączy prace artystów i artystek reprezentujących różne dziedziny. To impreza w stylu sztuki współczesnej, przestrzeń do wzajemnej inspiracji i interakcji, świat abstrakcji, refleksji i odczuwania. Performanse, spektakle taneczne, instalacje, wystawy i muzyka! Wszystko to, co kochamy zgromadzone w jednym miejscu!
Równie ważną częścią naszego wieczoru jest after party! Zestaw Ambient + live w wykonaniu dr. Vovhu, przy którym będziemy kontynuować wieczór w niestandardowej, swobodnej atmosferze.

Kiedy: 15.10.2022 (sobota), godz. 19.00-23.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Wstęp: wolny

🔸PERFORMANSE
Z ust (Sylwia Nosarzewska)
Shift (Daria Ivanova)
From London to Lublin (Filip Kijowski)
Title at the end of the performance (Structurers)
Ciało w lustrze (Viktoryia Kaliadziuk)
Der Himmel über Berlin (Evgenia Nikolaychuk, Igor Zhamoida)

🔸WYSTAWY I INSTALACJE
(Nie)znośna lekkość bytu (Małgorzata Warmińska)
Inner Voice (Uladzimir Maliukou)
Kula, czy balon? (Uladzimir Maliukou)
Człowiek prz(e)yszłości (Ewa Zawadzka)
1:0 (Alena Stepanova)
All Under One Sky (Pasha Viltovsky)
Corporalis Obiecti (Sylwia Niedbalska)
Pan Wszechświat (Siarhei Dratvitski)
Moment (Anastasiya Embulaeva, Dmytro Vyskorka, Sylwia Niedbalska)
Człowiek i (Konstanty Olech)
Pierwsza krew (Viktoryia Kaliadziuk)

🔸WIDEO
I’m a girl, he’s a boy but it’s not another duet about love (Olga Briks, Stanisław Bulder)
Teraz // now (Agata Wiedro)
Multupultu (Ilona Gumowska)
A sparkle (Ilona Gumowska, Marcin Karnowski)
UNREST (Ilona Gumowska, Marcin Mościcki)
Trans-sen (Ilona Gumowska)
Re:Rosas (Lubelski Teatr Tańca)
Places (Lubelski Teatr Tańca)
Stalking Paradise (Lubelski Teatr Tańca)
Senum (Maria Ponomareva)
Kitchen (Maria Ponomareva)
GABE (Igor Zhamoyda, Wital Stužka, Sh4ttle)
Wołyńska magia (Anastasia Kashtalian)
Moje… / Моє… (Dmytro Vyskorka)

🔸21.46-23.00 Party | Atmosphere
ATMOSPHERE: Dr. Vovhu

Projekt „People – wieczór performatywny” został wyłoniony w ramach otwartego konkursu na realizację projektu „Mini grant” programu Przestrzenie Sztuki Lublin.
Program Przestrzenie Sztuki jest finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

Tak, jak w Kanie woda zamieniła się w wino, dzieła, które są ideami przeistoczą się w przedmioty rynku sztuki.

Kiedy: 10.02.2022 (czwartek), godz. 18.00
Gdzie: Galeria Labirynt | Plaza, ul. Lipowa 13 (wejście od ul. Ofiar Katynia)
Dostępność: Wystawa odbywa się na parterze w przestrzeni wolnej od barier architektonicznych.
Performans i dyskusja tłumaczone na PJM; tłumaczki: Ewelina Lachowska i Marta Stępniak.
Wstęp: bezpłatny

„Powiększenie 3” to wystawa, która odnosi się komercyjnego wymiaru sztuki. Zapraszamy do niej artystów i artystki z lubelskiego środowiska. W trzeciej odsłonie Ewa Zarzycka, Magdalena Franczak i Paweł Korbus prezentują prace, które nie zawsze łatwo poddają się wycenie. Podczas specjalnego performansu, w którym wezmą udział artystki, artyści i rzeczoznawczyni, staniemy się świadkami niezwykłej przemiany: dzieła, które powstały z założenia jako niekomercyjne zyskają materialną wartość i będzie można je kupić.
Tylko jak znaleźć materialny ekwiwalent dla słów, myśli, uczuć, które stanowią nieodłączny element dzieł? Czy można sprzedać coś, czego fizycznie nie ma? Zapraszamy do wspólnej, performatywnej dyskusji.

Czym dla ciebie jest czułość? – to pytanie Filip Kijowski zadawał przechodniom na lubelskich ulicach. Odpowiedzi zaskakują i wzruszają. W trakcie swojego nowego performansu artysta dzieli się czułością z publicznością oraz zachęca do stworzenia czegoś wspólnego.

Kiedy: 18.11.2021 (czwartek), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. ks. J. Popiełuszki 5, Lublin
Dostępność: Wydarzenie tłumaczone na PJM; tłumaczka: Ewelina Lachowska
Wstęp: wolny

Pierwsza odsłona tego działania miała miejsce podczas wieczoru performatywnego na festiwalu Her Docs w Warszawie. Artystę zainspirowała forma książki Andy Rottenberg pt. „From Poland with Love. Listy do Haralda Szeemanna”. – Pisanie do osoby, która już nie żyje wydało mi się czymś niezwykłym i wartościowym. Pomyślałem, że i ja chciałbym napisać do postaci ważnych w moim życiu, tych, które spotkałem, jak i tych, które odcisnęły na mnie piętno w sposób pośredni – opowiada Filip Kijowski.

Tak powstały listy do osób obecnych i nieobecnych: do babci, mamy, do przyjaciółek, choreografki Marthy Graham, poetki Mai Angelou, Raven-Symoné, a nawet do atomówek… Ostatni list napisał do Czułości, którą wyobraził sobie jako kobietę. Wciąż jednak czegoś brakowało. Wtedy zaczął zadawać innym ludziom pytanie o to, czym jest dla nich czułość.

Performansowi Filipa Kijowskiego towarzyszy ruch. Jest on rodzajem dopowiedzenia do słów, post scriptum, które niesie ważną dla obu stron treść.

Pomnik ofiar biowładzy to mobilny i uniwersalny obiekt upamiętniający zapomniane, a niejednokrotnie także niewidzialne osoby, które doświadczyły przemocy w normatywnym społeczeństwie. Ofiarą biowładzy – w kontekście politycznym, społecznym, także kapitalistycznym – może paść każda i każdy. Tym, co upamiętnia pomnik, są też konkretne miejsca opresyjnych sytuacji.

Kiedy: 28.09.2021 (wtorek), godz. 16.00
Gdzie: plac Zamkowy w Lublinie (obok schodów)
Dostępność: Wydarzenie tłumaczone na PJM i język foniczny, tłumaczenie: Ewelina Lachowska. Wydarzenie tłumaczone na język angielski, tłumaczenie: Krystian Kamiński
Udział bezpłatny

Pierwsze działanie z pomnikiem wykonałem 18.10.2021 r. we Wrocławiu, obok nieczynnego szpitala przy ul. Poniatowskiego. W czasach nazistowskich było to miejsce, gdzie dokonywano zabiegów ubezpłodnienia osób dziedzicznie chorych. Data wydarzenia nie była przypadkowa – właśnie tego dnia 1935 roku uchwalono ustawę o ochronie zdrowia dziedzicznego narodu niemieckiego. Zgodnie z jej zapisami, zostały ograniczone prawa w wyborze małżonka: zabroniono małżeństw z osobą cierpiącą na chorobę dziedziczną, umysłową, w związek nie mogły także wstąpić osoby poddane sterylizacji.

Zapis mojego działania był prezentowany w NOWYM ZŁOTYM, dawniej ZŁOTYM KIOSKU.

Kontynuuję swój projekt – podróżuję z mobilnym pomnikiem poświęconym ofiarom biowładzy
do miejscowości, w których miały miejsce podobne, wykluczające procedery. Ważne jest to, żeby o nich nie zapomnieć.

Drugim przystankiem jest Lublin, który odwiedzam z myślą o upamiętnieniu dwóch pierwszych Marszów Równości w tym mieście. Ich uczestniczki i uczestnicy walczą o akceptację, tolerancję, równość, przeciwstawiają się stygmatyzacji. Osoby te doświadczyły nienawiści i przemocy fizycznej ze strony kontrmanifestantów, co doprowadziło do sytuacji zagrożenia ich zdrowia lub życia. Z tego powodu trasa I Marszu Równości została zmieniona, a policja została zmuszona do użycia siły. Z kolei podczas II Marszu dwie osoby przyniosły ze sobą ładunki wybuchowe, zagrażając ludziom uczestniczącym w wydarzeniu. Na szczęście policja zareagowała, nikomu nic się nie stało.

Kolejna odsłona performansu będzie odtwarzała trasę I Marszu Równości w Lublinie, a odbędzie się w drugą rocznicę II Marszu Równości, czyli 28.09.2021. Swoim działaniem chcę zamanifestować niezgodę na nienawiść, przemoc i decydowanie za innych o ich życiu.

Do udziału w performansie zapraszam również wszystkie chętne osoby. Podczas tego wydarzenia możecie być sobą. Spotykamy się o 16.00 na placu Zamkowym w Lublinie obok schodów.

Działanie zostanie podsumowane w formie wystawy, która otworzy się 8.10.2021 o godz. 19.00 w Galerii Labirynt w Lublinie.

Daniel Kotowski – artysta wizualny, performer. Urodzony w 1993 roku. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2018) oraz Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie (2016). Doktorant na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jego praktyka artystyczna jest punktem wyjścia do refleksji o sposobach istnienia. Obserwuje doświadczenia oraz relacje międzyludzkie, a także sposób, w jaki jesteśmy postrzegani przez inne jednostki. Jego prace często odnoszą się do pojęcia biowładzy i biopolityki. Szczególnie zajmują go kategorie „kompletności” i „niekompletności”, ich ambiwalencja oraz ukryty potencjał. O sobie mówi, że jest wyznacznikiem niekompletności, niezgodnym z normą, bo jest Głuchy i nie posługuje się mową. Poprzez swoją sztukę rozwija autorską strategię komunikacji.

Współpraca: Stowarzyszenie Marsz Równości w Lublinie i Biblioteka Azyl

Autorka zdjęcia: Marta Sobola

W performansie „xoxo” Filip Kijowski wprowadza element czułości w publiczną przestrzeń. Jego działanie, odbywające się w jednym z okien na Starym Mieście, stanowi kolejną refleksję artysty na temat bliskości, a także sytuacji, gdy nie można jej współdzielić.

Kiedy: 28.09.2021 (wtorek), godz. 19.00
Gdzie: Galeria Labirynt 2, ul. Grodzka 3, Lublin
Wstęp: wolny

Setki pocałunków natrafiają na nieprzepuszczalną barierę. Ciepły oddech uderza o zimną szybę. Gest powtarzany mnóstwo razy staje się synonimem nierównej walki. Aktem rozpaczy? A może właśnie heroizmu?

– Podczas pandemii zewsząd docierały do mnie doniesienia o osobach leżących w szpitalach i ich bliskich, którzy nie mieli możliwości się ze sobą pożegnać. Pocałunek, który nie zostaje złożony stał się dla mnie metaforą niemożności spędzenia razem tej ostatniej chwili. Z czasem ten gest nabrał dla mnie więcej sensów: myślałem o tych, którzy odeszli z mojego życia, a także o potrzebie bliskości oraz o samotności, która jest ważnym życiowym doświadczeniem – opowiada Filip Kijowski.

Znak czułości zaburza anonimowość i pospieszność rytmu miejskich ulic. Przyciąga uwagę, zaskakuje i zastanawia. Sprawia, że się zatrzymujemy. Ta odrobina czułości, spadająca na nas nagle, zupełnie bez przyczyny, może wzruszyć, zawstydzić albo skłonić do odwzajemnienia.

Zadaję sobie pytanie: „Czy miejska przestrzeń może posłużyć do skonstruowania choreografii?”.

Interesują mnie relacje między ulicami, a człowiekiem. Pociągają mnie niewielkie, miejskie obiekty – słupki, krawężniki, rozmaita mała architektura, ale także miejsca zapomniane i opuszczone. W tym wszystkim szukam oparcia i wsparcia. Wyobrażam to pejzaż, a jednocześnie żywą całość posiadająca organy. Miasto to archiwum traum.

W tej całej sieci niewidzialnych uwarunkowań i procesów, ciała wchłaniają ból tego organizmu, wywołany przez system nakładających się na niego opresji. Starają się go uzewnętrznić. Na mapie mojego i Waszych ciał chcę namierzyć punkty, gdzie ten ból jest najsilniejszy.

Chcę opowiedzieć o rzeczywistości wszystkich tych wykluczonych społecznie ciał, wrośniętych w miejską tkankę i razem z nią współodczuwających. Słowa, które usłyszycie będą stanowiły krzyk osób niegodzących się na piętnowanie i wykluczanie.

7 maja
godz. 18:00
Facebook Galerii Labirynt